“แกไม่ต้องห่วงฉันเลยนี่งานเพื่อนพี่เปอร์ เกรงใจพี่เขาถ้าต้องทิ้งปาร์ตี้เพื่อนไปส่ง ฉันมาแบบไม่ได้รับเชิญ จะกลับยังมาดึงแขกจากงานไปอีก”
“ใครไม่เชิญ”
“...”
“เอ่อ...พี่ฟาร์คะ”
หมับ!
“เฮ้ย! ปล่อยนะ”
“พี่ว่าเราต้องเคลียร์กัน...สักที”
ฉันทำอะไรต่อไม่ได้เพราะเขารั้งฉันให้ลุกขึ้นไปหาเขาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“เฮ้ย เกิดไรขึ้นวะไอ้ฟาร์” เสียงพี่คูเปอร์ที่คงเห็นเหตุการณ์ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
“ไม่เสือก” เขาตอบพี่คูเปอร์เท่านั้นก็เบนสายตากลับมามองฉันนิ่งๆ ไม่บอกความรู้สึกอะไรนอกจากดูหงุดหงิดเท่านั้น
“ปล่อยค่ะ” ฉันไม่อยากโวยวายให้คนอื่นหมดสนุก แต่ฉันว่าหลายๆ คนบริเวณนี้ก็คงเห็นเหตุการณ์กันแล้วล่ะค่ะ
“ไปเคลียร์กับพี่ก่อน ไม่ต้องมีใครตามมาแค่พาไปคุย” เขาพูดจบก็ดึงกึ่งลากฉันออกไปทันที
“พี่ฟาโรห์! ปล่อยพริก!” ฉันเสียงแข็งใส่เขา ไม่มีใครตามมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เพราะคำพูดเมื่อกี้ของเขารึเปล่าก็ไ
