“สวัสดีค่ะ ฉันมาพบคุณหมอภีม...นัดเอาไว้หลังหกโมงเย็น...”
“อ้อ ค่ะ เชิญเข้าไปรอในห้องเลยค่ะ เดี๋ยวคุณหมอเข้าไป”
พยาบาลกัญญา ซึ่งเป็นพยาบาลผู้ช่วยบอกขึ้นพร้อมกับเก็บของใช้ส่วนตัวเข้ากระเป๋าสะพายเมื่อตอนนี้หมดเวลางานไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอเดินไปเคาะประตูห้องทำงานอีกห้องของนายแพทย์หนุ่ม ก่อนจะเอ่ยลากลับบ้านไป
ส่วนเพชรภีม เขาวางปากกาในมือลงแล้วเปิดลิ้นชักหยิบเอกสารหนึ่งชุดที่เขาเตรียมไว้ออกมาเพื่อคนไข้พิเศษของเขาโดยเฉพาะ แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
“มาแล้วเหรอครับ นี่เป็นแบบทดสอบนิดหน่อย อ่านและเซ็นรับทราบด้านล่างให้ผมด้วย...เข้าใจนะครับ”
เขาเดินเข้ามาวางเอกสารในมือไว้ตรงหน้าคนไข้สาวที่เขาพึ่งให้นามบัตรเธอไปเมื่อตอนกลางวัน และเธอดูท่าจะใจร้อนถึงกับนัดขอเข้าพบเขาในตอนเย็นของวันเดียวกันแบบนี้
“ไม่เห็นจำเป็นต้องทำ...ยังไงน้ำฟ้าก็ไม่ได้อยากมารักษาสักหน่อย...”
หญิงสาวบอกขึ้นพร้อมกับชายตามองนายแพทย์หนุ่มอย่างสื่อความหมาย เพชรภีมลุกขึ้นมานั่งขอบโต๊ะข้างๆกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ทำเอาน้ำฟ้าหายใจติดขัดขึ้นมาทันที
“ยังไงผมก็เป็นหมอ...การรักษามีค่าใช้จ่าย ถึงแม้จะ...แค่รักษาทางกายก็ตาม...”
เขาบอกขึ้นพร้อมกับลูบไล้นิ้วไปตามแขนเล็กของเธอ ทำเอาคนถูกสัมผัสขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบก้มลงไปทำแบบทดสอบที่เขาให้มา เพราะไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป
“อะไรกันกันคะเนี่ย?” พออ่านมาถึงบรรทัดสุดท้าย น้ำฟ้าถึงกับถามออกมาทันที
“ก็สัญญารักษาความลับ...เรื่องขอเราต้องไม่ให้คนอื่นรู้” เขาบอกออกมา
ส่วนน้ำฟ้าทีแรกก็สับสนแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเซ็นยอมรับ ก่อนจะยื่นมันกลับคืนให้กับเขา เพชรภีมรับเอกสารมาแล้วบอกให้เธอเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนที่เขาจะเอาเอกสารที่ได้ไปเข้าเครื่องตรวจคำตอบ
“ 2 ข้อ...หึหึ..”
พอได้รู้คะแนนของเธอ เขาก็เก็บมันลงกล่องเมื่อผลมันไม่ได้ต่างจากผู้หญิงคนก่อนๆของเขาเลยสักนิด ไม่มีใครเกินสามหรือสี่ข้อทั้งๆที่คะแนนเต็มของมันคือ 10 ข้อ
“ยิ้มอะไรกันคะ?...ฟ้าเคยได้ยินมา ว่าคุณหมอไม่เคยนอนกับใครเกินสองครั้ง...ฟ้าอาจจะเป็นคนแรกก็ได้ที่คุณหมอติดใจจนหยุดไม่ได้...”
น้ำฟ้าที่เดินกลับออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาอย่างอ้อยอิ่ง มือของเธอค่อยๆถอดเสื้อคลุมที่ใส่อยู่ออกก่อนจะเดินเข้ามายืนอยู่ระหว่างขาของเขาแล้วยกแขนขึ้นคล้องไปบนลำคอหนา
“ผลการประเมินของผมไม่เคยผิดพลาด”
หมับ!!
“อ๊ะ! อื้อออออ”
เพชรภีมบอกขึ้นพร้อมกับตวัดแขนกอดเอวเล็กแล้วดึงเข้าหาตัว ปากหยักสีแดงน่าจูบของเขากดปิดปากบางของเธออย่างหนักหน่วงพร้อมกับสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปเลียเล่นกับลิ้นเล็กที่ช่ำชองไม่ต่างกันกับเขา กายสาวขยับเข้าบดเบียดไปกับกลางกายชาย ที่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นเมื่อถูกปลุกให้ตื่น
“อื้ม จุ๊บๆๆๆ จ๊วบๆๆๆ อ๊า ไปที่เตียง ฮึ่ม...”
เขากระซิบบอกพร้อมกับดันให้เธอไปยังเตียงที่ปกติแล้วเขาใช้ตรวจคนไข้ที่เข้ามารักษา แต่หลังจากหกโมงเย็นมันจะเปลี่ยนเป็นสนามรักของเขากับสาวๆแทบไม่เว้นในแต่ละวัน
“อ๊ะ! อ๊า ใจร้อนจังเลยนะคะคุณหมอ...อื้อ น้ำฟ้าชอบ อ๊าาาา”
สวบ!!
ร่างบางถูกยกขึ้นเตียงแล้วตวัดเสื้อคลุมทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนจะตามมาด้วยการสอดใส่เมื่อเขาแทบไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา งัดเอาความใหญ่โตที่แข็งชันเต็มที่ออกมาแล้วยัดมันใส่เข้าไปในร่องสาวสีแดงก่ำอย่างไม่คิดเล้าโลม เมื่อแค่เห็นก็รู้ว่าเธอไม่ใช่สาวแรกแย้มที่ต้องมาปลุกเร้ามากมายก่อนสอดใส่
“ซี๊ดดดดด อ๊าาาา” เธอปล่อยเสียงครางออกมาอย่างซ่านสยิว
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
จากนั้นเพชรภีมก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอีก กระหน่ำจ้วงรักอย่างหนักหน่วงจนน้ำฟ้าแทบหายใจหายคอไม่ทัน เธอส่งเสียงครางถี่กระชั้นเมื่อเขากำลังจะส่งเธอไปเยือนสวรรค์ เพชรภีมจับร่างบางเปลี่ยนท่าไปมาในทุกครั้งที่คิดว่าเธอกำลังจะเสร็จสม จนเธอแทบหมดเรี่ยวแรง เมื่ออีกแค่นิดเดียวจะถึงฝั่งฝันแต่กลับถูกกระชากลงมาอยู่ทุกครั้ง
“หมอ อ๊า! หมอ ฟ้า อื้อ ฟ้าต้องการ หมอ อ๊ะ อ๊า ฟ้าไม่ไหวแล้ว อื้อ ฟ้าไม่ไหว”
เสียงแหบแห้งของน้ำฟ้าบอกขึ้นเมื่อเขาใช้เวลาไปร่วมชั่วโมงแล้วแต่กลับไม่ยอมปลดปล่อยหรือให้เธอได้ปลดปล่อยเลยสักครั้ง ทำเอาสิ่งที่คิดว่าเป็นสวรรค์กลับเริ่มเข้าใกล้นรกมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอกำลังถูกทรมานด้วยไฟสวาทที่ไม่รู้จุดจบ
บ๊วบ!!
เพชรภีมที่เห็นว่าเธอท่าทางจะไม่ไหวจริงๆค่อยๆดึงเอ็นใหญ่ออกจากร่องสาว ก่อนจะเดินไปหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ แล้วเดินกลับมาสอดใส่เข้าไปในกุหลาบสาวอีกครั้ง
สวบบบ!!!
“คุณไม่ผ่าน จำเอาไว้”
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เขาก้มลงไปกระซิบบอกก่อนจะเริ่มขยับกายกระแทกเข้าใส่อีกครั้ง เมื่อครั้งนี้เขาเองก็พร้อมแล้วที่จะปลดปล่อย มือใหญ่เอื้อมไปจับบ่าเล็กเอาไว้แน่นแล้วเร่งแรงกระแทกถี่กระชั้น จนกระทั่งส่งเธอไปเยือนสวรรค์แล้วเขาก็ปลดปล่อยตามเธอมาติดๆ
“อ๊าาา กึด!”
เสียงแห่งความสุขสมดังขึ้นพร้อมกับดึงเอาลำเอ็นใหญ่ออกจากร่องสาวบานฉ่ำที่เจ้าของมันได้หมดสติไปบนเตียงตั้งแต่สิ้นสุดความทรมานแล้ว
เพชรภีมถอดเครื่องป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำรักของเขาแล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายหลังเสร็จกิจ ก่อนจะเดินออกมาด้วยร่างกายที่เกาะพราวเต็มไปด้วยหยดน้ำ
เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ว่างแล้วมองมาที่ร่างเปลือยที่ยังไม่ได้สติ ตั้งแต่เขามีอะไรกับผู้หญิงมา ไม่เคยมีใครผ่านบททดสอบของเขาได้เลยสักคนเดียว นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาไม่เคยหยุดเปลี่ยนคู่นอนจนเขาคิดว่าบางทีผู้หญิงในอุดมคติของเขาอาจไม่มีจริงก็เป็นได้
และกว่าเธอจะได้สติก็ปาไปเกือบตีหนึ่ง เพชรภีมยื่นของขวัญชิ้นหนึ่งให้กับเธอแล้วขอจบความสัมพันธ์ทั้งๆที่พึ่งผ่านช่วงเวลาอันเร่าร้อนมาด้วยกันยังไม่ถึงวันเสียด้วยซ้ำ