“อัคคีราห์”
“ตกใจอะไร ทำอย่างกับลืมไปว่าผัวตัวเองโหดร้ายขนาดไหน หืม”
สิ้นประโยคนั้นเขาก็โอบกระชับแผ่นหลังคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอด โดยที่ณิชาเผลอนอนตัวแข็งทื่ออัตโนมัติกับประโยคเมื่อครู่
จากอ้อมกอดที่อบอุ่นก็กลายเป็นหนาวเย็นในทันที ไม่ต่างอะไรจากการที่ตกอยู่ในอ้อมกอดอันเย็นเยือกของอสูร
เมื่อผูกพันธะก็ย่อมหลุดออกจากตรงนี้ได้ยาก..
“นายไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย..” ณิชาถามด้วยท่าทีกล้าๆ กลัวๆ
“แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ” อัคคีราห์ไม่ตอบแต่เลิกคิ้วถามกลับ นั่นเลยทำให้หญิงสาวตรงหน้าดูกังวลไม่น้อยที่จะตอบคำถามเขา
แน่นอนว่าต้องหาคำตอบที่คิดว่าอัคคีราห์จะพอใจ..
เธอหลุบตาอย่างใช้ความคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะเปรยสายตาขึ้นมองด้วยใบหน้าหวานล้ำจนน่าสัมผัส
เขาไม่อาจละสายตาจากเธอแม้แต่เสี้ยววินาที ในระยะความใกล้ที่หลายอย่างเป็นใจให้ความคิดลามกผุดแทรกขึ้นมาในหัวชายหนุ่ม
“ฉันคิดว่า.. ฉันอยากใกล้ชิดนายให้มา
