“ในเมื่อเธอเลือกเงินแล้วก็อยู่ในพื้นที่ของตัวเองซะณิชา”
“อัคคี..”
“ใช้ชีวิตให้เหมือนคนตายในบ้านตระกูลเซียหลง.. หรืออยากจะตายจริงๆ ก็เลือกเอา”
สิ้นประโยคนั้นอัคคีราห์ก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวไม่น้อยเลย
เสียงปิดประตูดังปังใหญ่ทำให้ร่างบางสะดุ้งตามไปด้วย ก่อนเธอจะเงยหน้าขึ้นแล้วกลอกตามองเพดานกลั้นความอ่อนแอภายในใจไม่ให้ไหลออกมา
“คุณณิชาเคยได้ยินคำว่าอย่าแตะต้องแก้วที่ร้าวมั้ยคะ”
เรียวคิ้วสวยยู่ย่นเข้าหากัน ฉับพลันสายตาก็เหลือบขึ้นมองประตูแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจ
"ขนาดแก้วที่ไม่ร้าวเรายังระวังเลยค่ะ แล้วกับแก้วที่ร้าวล่ะคะ.. เราจะกล้าแตะหรือสัมผัสมันเหรอ"
ณิชาเดินลงไปนั่งลงที่ปลายเตียง ก่อนจะเบิกตาโตเล็กน้อยเมื่อเตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์แปรเปลี่ยนเป็นเตียงเดี่ยว
เธอหันศีรษะไปมองด้านข้างถึงได้พบว่ามีเตียงลักษณะเดียวกันตั้งวางอยู่ บ่งบอกว่าคู่สามีภร
