โสเภณีส่วนบุคคล

ตอนที่ 4

“ทำไมหรือ ผมอยากให้คุณสนุก คลายเครียด แบบที่คนเป็นผัวเมียเขาทำกัน ผมทำงานมาทั้งวันก็เครียดพอนัก อยากให้คุณปลดปล่อยสร้างความสุขให้ผม” เสียงของเขาชัดเจนกระแสเสียงชัดเจนฟังชัดไม่ดังมาก แต่มันก็เจือความอ่อนโยนอย่างมาก ไม่ได้กระด้าง มันพอจะทำให้พะงาแขเกิดความเคลิ้มตามไม่ยาก

หล่อนตระหนักไว้เลยว่า ผู้หญิงอย่างหล่อน เป็นที่รองรับอารมณ์บนเตียงของเขา เขาใช้รีโมตกดเปิดแอร์ในอุณหภูมิที่ค่อนข้างเย็น พะงาแขสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อนิ้วมือของเขาลากไล้ไปที่แผ่นหลังเนียนผ่องของหล่อน พร้อมกับใช้ปลายจมูกดอมดมและเล็มอย่างกระหายในรสสัมผัส สองมือขาวแข็งแรงยังฟอนเฟ้นมาที่ทรวงอก พะงาแขหายใจอย่างแรง กับอารมณ์ที่อัดแน่นของเขา เหมือนกระแสพายุที่ไร้ทิศทางโหมกระหน่ำใส่ตัวหล่อนด้วยอารมณ์พิศวาส

จากนั้นปลายจมูกโด่งแต่พองามของเขาก็ฝังลงที่ซอกคอก่อนจะไล้ขึ้นมาที่ดวงหน้าเนียนซึ่งตอบรับกับกระแสสัมผัสที่อัดอั้นคาใจของหล่อนเหมือนกัน พะงาแขอยากจะรู้ว่าความปรารถนาของผู้หญิงเป็นอย่างไร เมื่อตื่นตัวเต็มที่กับบทร่วมรักที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ เขาเชี่ยวชาญฉกาจเพราะเป็นนักรักโชกโชน

ในวงแขนอ้อมกอดของเขาที่เหมือนมีพลังดึงดูดมหาศาลของแรงปรารถนาที่ก่อประสานกัน เขาทำให้หล่อนถึงจุดพีคกระทั่งของการเล้าโลมเลือดในกายสาวสูบฉีดเต็มไปหมด ท่วงท่ากับการตอบสนองรับของเขาด้วยการยกแขนทั้งสองข้างกดที่ศีรษะของเขา

“คุณเซ็กซี่มากที่รัก ผมอยากจะรับประทานคุณทั้งหมดเนื้อตัวเลย” เสียงของเขาบ่นพึมพำเมื่อเห็นสรีระงดงามของหล่อนเต็มสายตา

เขาตบไปที่บั้นท้ายงอนงามยั่วเย้าของหล่อนอีกครั้ง จากนั้นมันเหมือนกับว่าพะงาแขอยู่ในโลกความฝันสีชมพูอันหวานฉ่ำหอมหวนไปหมด ที่เขาบรรจงมอบให้ อย่างหื่นกระหายบ้างอ่อนโยนบ้าง ทุกอย่างพลิ้วไปตามจังหวะลีลา ส่วนหล่อนนั้นให้ธรรมชาติเป็นตัวสอนบทเรียนต่างๆ เกี่ยวกับเกมใคร่ที่หล่อนไม่ประสา ถวิลไปตามแรงอารมณ์ของพายุใคร่ ที่โหมกระหน่ำทั้งสองกายเปลือยบนเตียงนอนหนานุ่ม แล้วจากนั้นร่างระหงงามเนียนผ่องของหล่อนก็ซุกอยู่ใต้อ้อมกอดของเขาจนถึงรุ่งเช้า

พะงาแขตื่นมาอีกครั้งหล่อนพยายามควานหาร่างที่กกกอดหล่อนอยู่ใต้อ้อมกอดทั้งคืน ปรากฏว่ามีแต่ความว่างเปล่า หรือว่าคุณคามินไปทำงานแล้ว แต่ร่องรอยเมื่อคืนนี้ก็ทิ้งให้หล่อนครุ่นคิดตามและหวามไหวกับเสน่หาอันยาวไกล

ไม่มีคำสั่งอะไรของเขาเลยในการร่ำลาที่จะบอกกล่าวหล่อน หรือว่าหล่อนเป็นผู้หญิงไม่มีค่าในสายตาของเขาจริง แค่ผู้หญิงที่ประดับบนเตียงนอน ไม่ใช่เอาไว้บูชา หากแปลกหนอ ที่ร่องรอยเมื่อคืนนี้ ทำให้หล่อนนึกวาดภาพ ถวิลไปตามความคิด อารมณ์ของเขา ยามโลมไล้ไปตามแผ่นผิวและเรือนร่างของหล่อน นี่ล่ะ มันผ่านไปแล้ว จุดเริ่มต้นครั้งแรกที่หล่อนยินยอมทอดกายของตนเองให้กับผู้ชายที่เรียกว่า หล่อนสมยอมเขาตั้งแต่ต้น

พะงาแขยังทรุดนั่งอยู่ข้างเตียงนอน กิจกรรมหรือภารกิจของผู้หญิงเมียเช่าหรือนางบำเรออย่างหล่อนจะทำอะไรดีล่ะ เพราะการที่เขาปล่อยหล่อนอยู่คนเดียว หล่อนรู้สึกเหงามาก งานการที่ข้างนอก เขาก็ไม่ให้หล่อนทำ เป็นผู้หญิงของเขา ให้อยู่แต่กับบ้าน และเตียงนอนเท่านั้น แล้วจะให้หล่อนหลับอีกหรือ หลับจนรู้สึกเบื่อแล้ว

แล้วก็มีโทรศัพท์มาจากแม่ของหล่อน แม่ที่ส่งหล่อนมาทำงานนี้ คุณกรุณา ไม่ใช่มารดาบังเกิดเกล้า คือ นางส้มลิ้ม

“เป็นไงล่ะ แข ลูกโอเคมั้ยกับลูกค้ารายนี้ คุณคามิน”

“แขโอเคค่ะแม่” หล่อนตอบกลับไป

“ดีแล้วล่ะ ผู้หญิงถ้าเลือกดีก็ได้ดี อยู่กับเขาทำตัวให้ดีๆ เขาถูกใจเราจะได้อยู่ยาว”

“ค่ะ” หล่อนเข้าใจคำพูดของคุณกรุณา

“แม่เองก็มีงานล้นเลยนะในช่วงนี้ ไม่หวาดไม่ไหวลูกค้า เข้ามาใช้บริการ”

นั่นเป็นการแสวงหาเงินทองเข้าหาตัวและเข้ากระเป๋าตัวเองได้มากไม่ใช่หรือ พะงาแขเข้าใจในการทำงานของหญิงสาวใหญ่ที่หล่อนเรียกว่าแม่ นางเป็นเหมือนแม่เล้าในยุคศัพท์แสงของสังคมยุคใหม่ ที่ผ่านทางออนไลน์หรือแอพลิเคชั่น ไม่มีสถานที่ระบุหรือสำนักงาน ที่จริงเป็นบ้านหลังหรูของหล่อนกับสามีนายพล

ระดับผู้หญิงธรรมดาทำไม่ได้ ถ้าไม่มีเส้นสาย

“แหม งั้นแม่ก็กอบโกยเงินเป็นว่าเล่นเลยสิคะ”

“แหม มันก็อย่างว่าล่ะจ้ะ ลูกแข เรื่องแบบนี้หมูไปไก่มา สะดวกทั้งสองฝ่าย ไม่มีการบังคับ”

ใช่ งานนี้ไม่มีการบังคับ ทุกคนเป็นอิสระแล้วแต่การเลือกและพอใจไม่ว่าจะเป็นฝ่ายของหล่อน หรือว่า ฝ่ายของลูกค้า นางกรุณารักและเมตตาพะงาแขดุจลูกสาวแท้จริง เพราะว่านางเองไม่มีบุตรกับสามีนายพล นางอยากได้พะงาแขเป็นบุตรบุญธรรมด้วยซ้ำ แต่ยังไม่ได้หาทางคุยในเรื่องนี้

“แม่เข้าใจดีนะ เห็นว่า ก็ตั้งแต่ครั้งแรกที่ลูกได้เห็นโปรไฟล์ข้อมูลส่วนตัวต่างๆ ของคุณคามิน แม่ก็เชียร์ผู้ชายคนนี้นะ ดีแล้วที่หนูเลือกได้อย่างตรงใจแม่”

ความจริงหล่อนสรรหาและเลือกด้วยตัวเองมากกว่า แต่อาจจะไปพ้องหรือต้องตรงใจกันกับคุณกรุณา

“แต่คุณณสิทธิ์เขาก็ยังถามไถ่ถึงตัวหนูอยู่นะ”

ณสิทธิ์ ชื่อนี้เข้าหูของหล่อน อ๋อ ผู้ชายที่หล่อนไม่ได้เลือก ไม่รู้สิ หล่อนไม่ถูกชะตา และในข้อมูลบางอย่างส่วนตัวของเขา หล่อนมีความรู้สึกว่าเขาปิดบัง อาจจะเรื่องเมีย หรือว่า ปมภายในใจ

“แต่หนูก็ไม่ได้เลือกเขาแล้วนี่คะแม่”

“จ้ะ แม่ก็บอกปัดคุณณะไปอย่างนั้น แต่ท่าทางเหมือนไม่ยอม ยังเฝ้าวนเวียนจะถามข่าวคราวของหนูอยู่เรื่อย”

หล่อนก็ไม่ได้สนใจหรอก เพราะหล่อนไม่ได้เลือกผู้ชายคนนี้ พะงาแขครุ่นคิดกับคำที่มารดาที่จัดหาหรือส่งหล่อนให้กับลูกค้าระดับชั้นวีไอพี คือ แม่กรุณา

“ช่างเขาเถอะค่ะ เพราะหนูก็ไม่ได้เลือกเขาตั้งแต่ต้นแล้วแม่”

จากนั้นนางกรุณาก็ปิดเครื่องวางสาย เวลานั้นก็ประมาณแปดโมงกว่าๆ นิดหน่อย หล่อนคิดว่าแม่บ้านอย่างจันทร์แรมคงมาทำหน้าที่ตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งแล้ว เพราะหล่อนได้ยินเสียงถูพื้นอยู่ข้างนอก หล่อนจะไม่รบกวนจันทร์แรมมากมาย เรื่องอาหารหล่อนพอทำทานเองได้ กับข้าวมีอยู่ในตู้เย็น ที่จันทร์แรมเป็นคนซื้อมาไว้ตามคำสั่งของคุณคามิน แต่คุณคามินเขาไม่ได้กลับมาทานอาหารที่บ้าน เขาทานข้างนอก ที่นี่ไม่มีแม่ครัวประจำ

สำหรับหล่อนไม่ยากเย็นอะไรเพราะทำอาหารเป็น

“จันทร์ สวัสดีจ้ะ” หล่อนผลักประตูออกมาหลังจากใส่ชุดใหม่เอี่ยมและผ่านการอาบน้ำมาเรียบร้อยแล้ว ใบหน้านั้นสวยและดูเกลี้ยงหวานแบบน่ารักในสายตาของจันทร์แรมก็ชื่นชอบ ผู้หญิงที่ดูหวานน่ารักและแถมดูเซ็กซี่จากหุ่นและเรือนร่าง ไม่ได้เซ็กซี่เพราะจากการแต่งกาย

“หวัดดีค่ะ พี่แข”

“พี่จะเข้าครัว ทำอาหารทานสักหน่อย จันทร์อยากชิมฝีมือข้าวผัดของพี่ไหมจ้ะ พี่จะทำให้ทาน”

“จ๊ะ ขอบคุณมากค่ะ พี่แข จันทร์ยังไม่ได้ทานอะไรลงท้องเลย มาถึงเนี่ยก็เข้ามาทำงาน”