ตอนที่ 5
1415 คำ
“งั้นดีแล้วจ้ะ พี่จะได้ทำให้ทาน”
เป็นเรื่องที่ชวนแปลกมากสำหรับสาวใช้หรือแม่บ้านที่เธอจะได้รับความกรุณาจากผู้หญิงของเจ้านายเพราะเท่าที่ผ่านมามีแต่เจ้าหล่อนขี้นิ้วสั่งงานตลอดเวลา จนแทบทำให้แม่บ้านวัยรุ่นนึกเบื่อเซ็งด้วยซ้ำไป กลายเป็นเอือมระอา ไม่อยากมาทำงานที่บ้านหลังนี้
แต่ได้มาพบเจอผู้หญิงคนใหม่ของเจ้านายที่นอกจากสวยสะดุดตาอ่อนหวานมีมารยาท ยังมีมนุษย์สัมพันธ์ไมตรีจิตที่ดีอีกด้วย และเป็นคนที่ไม่หวง ถือสากกับเรื่องใดๆ
“อุ้ย เกรงใจ พี่แข”
“จะต้องมาเกรงใจทำไมจ้ะ เราต่างก็มีหน้าที่ทำงานเหมือนกัน จันทร์ทำงานฉันก็ทำงาน ฉันทำอาหารได้ ก็อยากจะแบ่งปันให้จันทร์ เพราะเราก็อยู่ในบ้านกันสองคน ฉันไม่อยากทานคนเดียว”
จันทร์แรมยิ้มอีกครั้งกับความกรุณาของหญิงสาวผู้สวยอ่อนหวานแสนจะน่ารักคนนี้
“เอ้อ คุณคามิน ลุกไปทำงานตอนกี่โมงจ้ะจันทร์”
หล่อนแอบถามจันทร์แรมเพราะอดถามเรื่องนี้ไม่ได้ คิดว่าจันทร์แรมมาทำงานแต่เช้าต้องอยู่พบเขา
“เอ้อ เจ็ดโมงกว่าค่ะ พี่แข ปกติคุณมิน เธอ เอ้ย ท่านตื่นเช้าเพราะต้องรีบไปทำงานค่ะ”
“เหรอจ้ะ” นั่นคือข้อมูลที่หล่อนได้รับรู้
“เอ้อ มีพี่แป้นคนขับรถมารับค่ะ”
“เอ้อ แล้วจันทร์เป็นคนจังหวัดไหนจ้ะ” หล่อนถามอีกเหมือนคุยเล่นกับเด็กสาวมากกว่า เป็นการคลายเหงาและหล่อนอยู่คนเดียว หลังจากที่เด็กจันทร์ถูบ้านและล้างจานชามในครัวเสร็จ ก็มานั่งพัก
“คนสุรินทร์จ้ะพี่แข ทางบ้านจันทร์เขาทำนาทำไร่กันค่ะ ปีนี้แล้ง ข้าวตายหมด พ่อกับแม่ก็บ่นเหมือนกันเรื่องหนี้สินสหกรณ์”
หล่อนรับรู้ถึงปัญหาภายในใจของเด็กสาวแม่บ้าน
“พี่แขล่ะคะ”
“พี่เป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดจ๊ะ พ่อของพี่ทำงานเป็นลูกจ้างให้แก่เถ้าแก่ย่านเยาวราช ส่วนแม่ของพี่ก็มีอาชีพรับจ้างซักรีดเสื้อผ้า แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วล่ะจ๊ะ” ต่างฝ่ายต่างถามและตอบมาเป็นการแสดงถึงความสัมพันธ์ทางไมตรีจิตและเรียนรู้นิสัยของกันและกันมากกว่า
“แล้วแฟนของจันทร์ล่ะจ๊ะ”
“พี่ถึกทำงานขับรถวินมอไซค์จ๊ะ หนูเช่าบ้านอยู่กับพี่เขา แถวอ่อนนุช”
“ก็ดีนี่จ้ะ มีแฟนทำมาหากินเหมือนกัน”
“ค่ะ พี่แข แต่รายได้ก็ไม่ค่อยพอใช้หรอกนะคะ วินมอไซค์พี่เขามาบ่นในช่วงหลังว่า มันมีแอพวิ่งให้บริการส่งคนเพิ่มมาอีก ทำให้รายได้หดหาย พี่เขาเลยไปสมัครทำงานแมสเซนเจอร์อีกทาง”
หล่อนรับรู้แสดงว่าสามีของจันทร์เป็นคนดิ้นรนรู้จักต่อสู้ชีวิตดี ผิดไปจากน้องๆ ในครอบครัวของหล่อน ที่ทุกคนต่างเอาแต่เกียจคร้าน ไม่สนใจทำการงาน หล่อนเห็นทีจะต้องปฏิวัติครอบครัวครั้งยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะบรรดาน้องชายที่เห็นแก่ตัวของหล่อน ที่ไม่รู้จักโตเสียที อาจจะให้และไหว้วานกับสามีจันทร์แรมช่วยเหลือ
เพราะว่ามันจะช่วยแบ่งเบาภาระแก่ครอบครัวของหล่อนบ้าง ทุกวันนี้เหมือนว่า พะงาแขจุนเจือเลี้ยงดูครอบครัวเพียงอย่างเดียว จากจำนวนเงินที่ได้จากค่าตัวของหล่อนในครึ่งแรก เมื่อหล่อนรับงานจากคุณคามิน ในสัญญาก็มีชี้แจงและระบุเงื่อนไข ส่วนที่เหลืออีกสามเดือน หล่อนถึงจะได้ครบ
มันก็มากโขนะ แต่หล่อนจะไม่สุรุ่ยสุร่ายใช้หรอก ยิ่งพวกน้องๆ ที่เอาแต่เกียจคร้านไม่ทำการทำงาน หล่อนจะไม่แบ่งเงินตรงนี้ให้ใช้ นอกจากจะให้มารดาเพื่อใช้จ่ายซื้อทำกับข้าวในครอบครัวเท่านั้น พ่อที่เริ่มจะไม่สบายเพราะอายุมาก แม่เองก็มีโรคภูมิแพ้กำเริบในช่วงหลัง จึงต้องหยุดพักผ่อน ให้หายดีก่อน ที่จะรับงานซักรีดเสื้อผ้าอีก
ไว้ให้หล่อนกลับบ้านอีกครั้ง จะไปจัดการกับเรื่องนี้ แต่ที่แน่ๆ จะต้องบอกกับคุณคามินไว้ล่วงหน้าด้วย เขาจะไม่เคืองหรือหวาดระแวงในตัวหล่อน ข้าวผัดที่หล่อนทำไว้เผื่อจันทร์แรมด้วยกินแล้วเอร็ดอร่อยนัก เพราะความหิวหรือเปล่า
“ฝีมือพี่แขดีนะคะ หนูว่ารสชาติขั้นภัตตาคารเลย”
จันทร์แรมชมหล่อน พะงาแขเพียงแค่ยิ้มเท่านั้น หล่อนเป็นคนชอบฝึกทำอาหารมาตั้งแแต่เด็ก ใช้วิธีการพลิกแพลงต่าง ดัดแปลงสูตรบ้าง นี่ถ้ามีเงินทุนมากพอ หล่อนจะเปิดร้านอาหารตามสั่ง แต่เศรษฐกิจแบบนี้คงไม่ไหว คงชะลอเรื่องเอาไว้ก่อน และหน้าที่ของหล่อนไม่เอื้ออำนวย หากพ้นอิสระจากตรงนี้ได้หล่อนจะไปทำตามความฝัน
บุปผชาติก้าวมาที่สำนักงานอีกครั้งอย่างไม่เป็นทางการเพราะบริษัทมีการย้ายบ่อย ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสาเหตุใด คุณพวงปีบต้องการหนีเจ้าหนี้
“ว่าไงยะแม่บุ้ง เธอไปอยู่ที่ไหนมา” คุณพวงปีบถามเด็กสาวที่เคยอยู่ในสังกัดของเธอมาก่อน เดี๋ยวนี้แอพพลิเคชั่นหาคู่แข่งขันกันเป็นว่าเล่น คุณพวงปีบนั้นดูแลพะงาแขด้วย และเป็นพี่สาวแท้ๆ ของคุณกรุณา เพราะการที่คุณพวงปีบต้องการย้ายออฟฟิศหรือทำงานแยกมาจากน้องสาว ที่ในเวลานี้เป็นแบบน้ำขึ้นให้รีบตัก
“หนูไปเจอแขกเอ้อ ลูกค้าแบบที่ไม่ดีเลย เป็นฝรั่งนึกว่ารวยที่ไหนได้ฝรั่งขี้นก หนูเลยทิ้งมันที่ภูเก็ตโน่น ปล่อยให้มันใช้บริการผู้หญิงริมหาดนี่ล่ะ ซวยชะมัดพวกฝรั่งถังแตก”
แขกหรือลูกค้ารายล่าสุด ที่บุปผชาติต้องการแจ้งจำนงว่าหล่อนเลือกผู้ชายต่างชาติ ทางด้านคุณพวงปีบก็เลือกให้ มิสเตอร์ครอสันว์ ก็ไม่นึกว่าเขาจะเป็นอย่างที่บุปผชาติเอ่ยเหมือนสวรรค์ของหล่อนล่ม
“นึกว่าโชคดีจะได้อพยพไปอยู่กับผัวที่เมืองนอกนั่นแล้ว จะได้หนีเมืองไทยไปเสีย สุดท้ายไปไหนไม่ได้
เข้าอีหรอบเดิมฮึ”
บุปผชาติพูดด้วยอารมณ์เซ็งนี่หล่อนเพิ่งขึ้นมาจากภูเก็ต เข็ดแล้วที่จะไปอีกครั้ง เพราะสามีหรือผู้ชายที่หล่อนเลือก โปร์ไฟว์การศึกษาฐานะของเขา ว่าเป็นวิศกรดูแลเกี่ยวกับเครื่องบินที่สหรัฐอเมริกา เขามาทำงานที่เมืองไทยประจำฐานบินที่ภูเก็ต
“อ้าวก็ไหนเธอบอกว่าชอบคนนี้นี่แม่บุ้ง”
“ตอนนั้นไม่เหมือนกับตอนนี้นี่คะ เขาหล่ออยู่หรอก แต่ไม่มีเงิน เขาทั้งงกทั้งขี้เหนียว เงินทองจะต้องส่งให้ทางบ้านและลูกของเขาอีก ทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้หนูเลย”
บุปผชาติบ่นและแฉเรื่องอดีตสามีมาทั้งหมด เหมือนแฉไปด้วย เหตุนี้จึงทำให้หล่อนต้องเดินทางขึ้นรถทัวร์กลับมาตายรังที่กรุงเทพเหมือนเดิม และเข้ามาหาที่สำนักงานเพื่อจะขอพักผ่อน และให้คุณพวงปีบหาลูกค้ารายใหม่ให้แก่หล่อน หล่อนอดไม่ได้ที่หล่อนจะถามถึงลูกค้าที่หล่อนแสนประทับใจ แต่หล่อนก็ทำผิดพลาดกับเขาตรงที่หล่อนขโมยเงินของเขาไป แล้วเขาจับได้ สวรรค์ของหล่อนก็ล่มและตก พลาดหวังที่จะได้อยู่กับเขานานๆ นึกขึ้นมาแล้วบุปผชาติอดใจไม่ได้
“นักธุรกิจรูปหล่ออย่างคุณคามินล่ะคะ ที่หนูเคยเป็นเมียเขาอยู่พักหนึ่ง”
“หยุด หยุดเลยหล่อนทำเรื่องเสียหายไว้นะสิ ดีนะที่ฉันขอร้องเขาไม่ให้แจ้งความ ไม่งั้นหล่อนได้ไปทัวร์อยู่ในคุกอย่างแน่นอน”
บุปผชาติตกใจในสิ่งที่หล่อนทำไปแล้ว เขาจึงพิจารณาให้หล่อนออกไปจากคอนโดของเขา พร้อมทั้งเงื่อนไขและสัญญาสิ้นสุดลงแบบเป็นโมฆะ เงินส่วนทีเหลือหล่อนก็ไม่ได้จากเขาสักบาท พวงปีบมองบุปผชาติเหมือนเป็นจำเลยของหล่อนอีกครั้ง
“แต่หล่อนก็ทำให้ฉันต้องเสียเงินจำนวนมากให้แก่เขาเหมือนกัน เป็นการประกันในตัวสินค้าอย่างหล่อนที่เขาไม่พอใจ”
พวงปีบกำลังกล่าวดุด่าและพูดถึงความผิดของบุปผชาติที่หายไปนาน
- ผู้เขียน
