“…อึก! มันลึกไปแล้ว ลินจุก ฮืออ”
ปึก! ปึก!…
ร่างหนายังคงสอดใส่เข้าออกยังรูร่องสีหวานอย่างไม่สนใจ กระทั่ง…
“พี่โจชัว…เบาลงหน่อยได้ไหมคะ ฮึก ลินเจ็บค่ะ มันแสบมากด้วย” ลลินมองหน้าเอ่ยบอกรุ่นพี่ตัวสูงน้ำตาคลอกับความจุกเสียดที่มี ดวงตากลมโตนั้นฉายออกมาถึงความขอให้อีกคนเห็นใจ ซึ่งโจชัวที่ตะบี้ตะบันตอกอัดในตอนแรกก็ชะงัก
“อืม” สุดท้ายชายหนุ่มก็จำต้องลดแรงความต้องการของตัวเองลงอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งที่ปกติ เขาไม่คิดสนใจอะไรกับสิ่งพวกนี้
ลลินไม่ใช่คนแรกที่ร้องขอให้เขาหยุดกลางคัน
หญิงสาวที่เขาเคยหลับนอนด้วยก็มีเหมือนกันที่ทนต่อแรงกระแทกกับขนาดของเขาไม่ไหว ทว่า…ไม่เคยมีใครขอร้องด้วยตาแป๋วน้ำตาคลอแบบนี้
ปึก…
“ถ้าแบบนี้…พอทนได้หรือเปล่า” ปากหนาถามคนใต้ร่างเสียงเรียบ
“เบาอีกได้ไหมคะ” ลลินตอบกลับ
“เบากว่านี้ ก็ไม่ใช่การเอากันแล้ว คงแค่แช่เอาไว้” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาบอกพร้อมกับยังคงขยับเข้าออกยัง
