พรึบ
ลลินที่เห็นก็รีบก้มหน้างุดทันทีอย่างไม่ต้องการให้คนที่มาใหม่รู้ว่าเธอคือใคร โดยท่าทีของคนตัวเล็กทำเอาร่างบางที่ยืนอยู่ด้านข้างแสดงสีหน้างุนงง
“ลลิน…เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ฮ…ฮะ อ๋อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร พอดีเรารู้สึกเหมือนว่ากระดุมเสื้อมันรัดไปนิดหนึ่งน่ะ” ริมฝีปากสีหวานพยายามหาข้ออ้างบอก ซึ่งกมลเดือนที่ได้ยินก็ก้มลงมอง
“ก็ไม่นี่…ไม่รัดนะ”
“งะ…งั้นเหรอ…” เสียงหวานตอบกลับทั้งที่ยังคงไม่กล้าที่จะเงยหน้า ผิดกับพอยที่ยืนอยู่อีกด้านของกมลเดือน
“หล่อจัง” สาวนักศึกษาปีสี่พึมพำลอบมองยังร่างสูงที่เข้ามาใหม่ พร้อมกับเสียงของผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่ดังขึ้น
“คุณโจชัว…”
“ทำไมไม่เซ็นอนุมัติคำร้อง” ปากหนากดเสียงถามหญิงสาวที่นั่งอยู่แววตาราบเรียบ ร่างสวยที่นั่งอยู่ในตอนแรกจึงรีบเดินเข้ามาอธิบายให้กับลูกชายคนรองของประธานใหญ่ได้ฟัง
“ต้องขอโทษคุณโจชัวด้วยนะคะ เนื่องจากคุณอาทิตย์ไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน…
