ทันทีที่สายตาของร่างเล็กปะทะเข้ากับดวงตาคมกริบของคนที่อยู่ตรงหน้า ลลินก็ทำตัวไม่ถูกทันที เรียวปากสวยเม้มเข้าหากันแน่นรวดเร็ว เธอไม่คิดว่าจะได้เจอกับเขาราวกับในซีรีส์ที่ตัวเองเคยดูแบบนี้
“อะ…เอ่อ…สบายดีไหมคะ” ริมฝีปากสีหวานขยับถามอย่างเป็นไปเองด้วยใบหน้าเหลอหลาของตัวเอง ซึ่งคนที่ยืนอยู่ในลิฟต์ก็จ้องมองท่าทีของคนที่อยู่ตรงหน้านิ่งไม่พูดอะไร ลลินที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งแสดงท่าทีเลิ่กลั่กตามนิสัยออกมา
“เออ…ขอตัวก่อนนะคะ!” ว่าแล้ว คนตัวเล็กก็ก้มหน้าให้กับรุ่นพี่ตัวสูงก่อนจะรีบสาวเท้าวิ่งกลับไปยังห้องตัวเองที่อยู่ไม่ไกลด้วยความรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะที่ร่างสูงก็ยืนมองตามแผ่นหลังบางไปนิ่งอย่างรับรู้ได้ถึงการทำตัวไม่ถูกของอีกคน
เพราะท่าทีเก้อเบิกตากว้างนั้น มันชัดเจน
ไหนจะโพสต์อิตที่คนตัวเล็กบรรจงเขียนขอโทษไว้ราวกับตัวเองเป็นคนทำทุกอย่าง
เธอคงคิดไปเองว่าตัวเองเป็นคนทำให้เรื่องราวคืนนั้นเ
