หลังจากแยกย้ายกับเพื่อน คนตัวเล็กก็เอาแต่นั่งนิ่งเหม่อลอยคิดอะไรในหัวเกี่ยวกับท่าทีเมินเฉยนั้นของรุ่นพี่ข้างห้องพร้อมกับเสียงของกมลเดือนที่ดังก้องเข้ามา
‘ทำไมคุณโจชัว ดูนิ่งเหมือนโกรธอะไรลลินเลย’
“นั่นสิ โกรธอะไรเราหรือเปล่านะ” ร่างบางที่ไม่รู้อะไรพึมพำอย่างคิดไม่ตก กระทั่ง…
“น้องลินว่างอยู่ไหมเอ่ย” เสียงพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาเอ่ยถามคนตัวเล็กขึ้น
“ค่ะพี่ส้ม ว่างอยู่ค่ะ” เจ้าของใบหน้าใสที่นั่งเหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อยตอนแรก รีบเปลี่ยนท่าทีหันไปส่งยิ้มหวานตอบกลับ
“พี่จะให้เราช่วยตรวจดูเอกสารนี้หน่อย…พอจะได้ไหมคะ”
“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวลินช่วยดูให้นะคะพี่ส้ม”
“จ้ะ ขอบคุณนะคะ”
“ค่ะ ^^” เรียวปากสีหวานตอบตาหยี ก่อนจะหันไปสนใจกับงานที่ได้รับมอบหมายและเลิกสนใจเกี่ยวกับเรื่องราวที่ค้างคาอยู่ภายในใจ จนเวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงช่วงเลิกงาน
“น้องลิน ยังไม่เสร็จอีกเหรอคะ” เสียงหญิงคนเดิมที่ให้ลลินช
