Chapter 2

659 คำ
Chapter 2 เช้าวันใหม่มาเยือน​ ทุกชีวิตตื่นขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง​ ชุนพร้อมบิ๊กไบค์คู่ใจก็เช่นกัน เขารีบไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่เหมือนทุกวันด้วยเป้าหมายเดิม “ไอ้ชุน​ มาแต่เช้าอีกแล้วนะมึง​ กูนึกว่ามึงจะลุกไม่ไหวเสียอีก” น่านนทีเอ่ยทักคนที่กำลังจอดรถให้เข้าที่ "มึงพูดกับใครอยู่​ ระดับกูเนี่ยนะ​ ไม่มีทาง" “เป็นไงมึง​ ได้แกะของขวัญกูดูหรือยัง” ชุนเดินเข้ามาลากเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงกันข้ามแล้วนั่งลงไป​ อดที่จะมองไปรอบ​ ๆ​ ไม่ได้เพื่อหาขวัญข้าว “ยัง กูยังไม่แกะ เพราะคนอย่างมึงต้องกวนตีนกูแน่” ยังไม่ทันคุยอะไรกันต่อเสียงโทรศัพท์ของชุนก็ดังขึ้น เขาจึงลุกเดินออกมาเพื่อรับโทรศัพท์ คุยกับใครบางคนสักพักก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิม “ใครโทรมาแต่เช้าเลยวะไอ้ชุน” “พี่เชนน่ะ พี่ชายกูเขาจะให้กูย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่เขาซื้อไว้” “ไปอยู่กับเขาน่ะเหรอ” “เปล่า พี่เชนเขาจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ เขาเลยจะยกบ้านให้กูเพราะเขาไม่อยากให้คนเช่า” “เห้ย​ ก็ดีสิ ได้บ้านฟรี ๆ” “ดีบ้าอะไร บ้านพี่เชนอยู่ไกลจากที่ทำงานตั้งเยอะ แล้วอีกอย่างอยู่ใกล้วัดเลย” “ไกลน่ะกูพอเข้าใจ แต่ใกล้วัดน่ะมันยังไงวะ” “กูกลัวผี” ชุนพูดได้เท่านั้นน่านนทีก็หัวเราะลั่นออกมา ก่อนทั้งคู่จะคุยกันต่อรวมถึงเรื่องการย้ายที่อยู่ของชุนด้วย​ เมื่อได้เวลาทำงานต่างก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนเช่นทุกวัน หนึ่งเดือนต่อมาชุนตัดสินใจย้ายที่อยู่ตามที่พี่ชายตนขอร้อง โดยมีน่านนทีช่วยขนของ​ และขวัญข้าวเป็นคนจัดห้องให้ “พี่ชุน อันนี้กล่องอะไรคะ​ พี่ใช้มั้ย” ขวัญข้าวเอ่ยถามพร้อมยกกล่องให้ดู ซึ่งชุนเห็นแล้วจำได้ทันทีว่าเป็นกล่องของขวัญวันเกิดจากเพื่อนรัก “อ๋อ เอาไว้ก่อนก็ได้ขวัญ​ เดี๋ยวพี่เก็บเอง” ชายหนุ่มรีบตอบเพราะกลัวว่าถ้าเพื่อนมาเห็นเข้าจะเกิดความน้อยใจขึ้นมา เขาจึงรีบนำกล่องนั้นไปซ่อนสายตาน่านนทีไว้ก่อน​ คิดว่าจะแกะดูหลังจัดทุกอย่างเข้าที่แล้ว ทั้งหมดใช้เวลาไม่นานก็จัดของและทำความสะอาดบ้านจนเรียบร้อย ชุนจึงเอ่ยปากชวนน่านนทีและขวัญข้าวไปทานอาหารเย็นเพื่อเป็นการตอบแทน และจะได้พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเขากับขวัญข้าวไปพร้อมกัน เสียงบิ๊กไบค์วิ่งดังมาตามถนนในยามค่ำคืน ก่อนจะจอดในบ้านเดี่ยวชั้นเดียวที่มีเนื้อที่กว้างขวาง ชุนถอดหมวกกันน๊อคออกหลังจากจอดรถเรียบร้อย เขาเหลียวซ้ายแลขวาเมื่อจู่​ ๆ​ ก็นึกเสียวสันหลัง​ รอบกายนั้นมืดมิดเพราะเป็นคืนข้างแรม ความวังเวงเริ่มเกาะกุมหัวใจเมื่อเขาเหลือบไปเห็นปล่องเมรุสูงตระหง่านอยู่ท่ามกลางความมืดดำ “พี่เชนนะพี่เชน จะหาทำเลที่มันดีกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้” เขาเอ่ยเบา​ ๆ​ ขณะไขกุญแจเพื่อเข้าบ้านด้วยความเร่งรีบ​ เมื่อเข้ามาในบ้านก็ตรงดิ่งไปยังห้องนอน​ ชายหนุ่มหย่อนกายลงบนที่นอนหนานุ่มโดยไม่อาบน้ำ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องของขวัญของน่านนทีวางอยู่หัวเตียง​ แวบหนึ่งก็นึกสงสัย 'เอ...เราวางไว้ตรงนี้เหรอวะ' ทว่าเหมือนต้องมนตร์​ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบมาพลิกดู ก่อนจะเขย่าฟังเสียงสิ่งของที่อยู่ด้านใน แต่เพราะความง่วงงุนทำให้เขาวางลงกับที่นอน​ ไม่นานเขาก็ผล็อยหลับไปเพราะความอ่อนเพลีย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม