ไม่สำคัญขนาดนั้น...13/2

1753 คำ

หญิงสาวที่พูดไม่ค่อยเก่งได้แต่ยิ้มพร้อมกับกล่าวขอบคุณ จากนั้นเธอก็เดินต่อไปเรื่อย ๆ แวะซื้อผลไม้กลับไปรับประทานที่คอนโดสองอย่าง เมื่อถึงห้องรอยยิ้มของเธอเปิดกว้างออกมาทันทีเพราะเจ้าคิเรนั่งรออยู่ มันส่งเสียงทักออกมาเบา ๆ ก่อนจะเข้ามาเอาตัวพันแข้งพันขา “เป็นไง แม่ไม่อยู่หลายชั่วโมงเหงาล่ะสิ ให้แม่เก็บของก่อนเดี๋ยวมาเล่นด้วยนะ” เก็บของเสร็จแล้วเธอก็มานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบขนมแมวเลียมาให้คิเรเป็นของขวัญปลอบใจที่ทิ้งมันไปหลายชั่วโมง อุ้งเท้าเล็ก ๆ เหยียบอยู่บนหน้าท้องนูนขณะแลบลิ้นเลียขนมในซอง นึกรักยิ้มมองความน่ารักที่ไม่มีใครเห็นของมันเงียบ ๆ เมื่อกินเสร็จมันก็ใช้อุ้งเท้าหน้านวดที่ตักของเธอเบา ๆ เธออ่านเจอว่าไม่ใช่แมวทุกตัวที่นวดให้เจ้าของโดยเฉพาะแมวโต และการนวดของแมวเป็นการแสดงความรัก “อีกห้าเดือนน้องก็จะออกมาแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจะตั้งชื่อน้องว่าอะไร” พูดพลางครุ่นคิดไปด้วย มือเรียวลูบไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม