ลูกน้อยดื่มนมจนอิ่มและหลับลงอีกครั้งหญิงสาวจึงวางร่างเล็กจ้อยนั้นลงบนที่นอนนุ่มที่เตรียมไว้ แก้มข้างหนึ่งแนบกับหมอน ดวงตาปิดสนิทดูจากสัดส่วนแล้วน่าจะกลมโตแบบแม่ เรียวคิ้วชัดเจน จมูกเล็กเหนือริมฝีปากสีแดงเป็นขีด อหัสกรเพิ่งเพ่งมองลูก ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกตอนนี้ได้ เขาเคยนึกถึงเรื่องแต่งงานกับผู้หญิงสักคนแต่ไม่เคยจินตนาการไว้เลยว่าลูกของเขาจะหน้าตาเป็นเช่นไร... ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นก้อนขาวนุ่มน่ารักน่าทะนุถนอมขนาดนี้
“...ชื่ออะไร”
เขาละคำว่า ‘ลูก’ ในลำคอ น้ำเสียงอึกอัก นึกรักยังไม่หันมาตอบเพราะมัวแต่จัดข้าวของบริเวณโดยรอบ ความขัดเคืองใจที่มีอยู่ทำให้เธอไม่อยากพูดกับเขาและหันไปพูดกับคิเรที่นั่งเฝ้าน้องไม่ยอมห่าง
เมื่อได้เห็นดวงหน้ากลมเล็กสีขาวอมชมพู คนที่แสดงความ ‘หึงหวง’ ออกมาโดยไม่รู้ตัวก็อารมณ์เย็นลงมาก แขนน้อย ๆ ที่กางออกนั้นดูแล้วช่างบอบบางเหลือเกิน
“ถ้ายังไม่มีชื่อ ให้ชื่อเล่
