ไม่ใช่ว่าเขินอาย แต่ศศิลัลน์รู้ว่าตัวเองผิดเต็มเปาที่ปกปิดซ่อนเร้นไม่ให้พ่อลูกได้มีโอกาสเจอกัน เธอจึงไม่กล้าจะพูดอะไร สายตาตำหนิคู่นั้นของลภณดนัยเมื่อหลายชั่วโมงก่อนยังคงติดตา
“หลาย ๆ อย่างก็ชัดเจนแล้วว่าน้องลินน์เป็นลูกของผม” ในที่สุดลภณดนัยก็หาคำพูดได้ ชายหนุ่มเริ่มจากความสัมพันธ์ของเขากับยัยหนูที่เธอยากจะปฏิเสธ และแน่นอนว่าศศิลัลน์ก็ไม่ได้โต้แย้งใด ๆ ชายหนุ่มจึงพูดต่อ
“งั้นคุณก็คงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะทำหน้าที่ของผม ช่วยเลี้ยงน้องลินน์นับจากนี้ไป”
หญิงสาวไม่รู้ขอบข่ายของคำว่าทำหน้าที่มันอยู่ที่ตรงไหน แต่เธอคิดว่าเขาอยากทำหน้าที่พ่อให้ดี และได้สิทธิ์ในการเป็นพ่อไปครอบครอง ทว่าถ้าการทำหน้าที่ของเขาคือการพรากลูกไปจากเธอล่ะ?
“ละ ลัลน์รู้ว่าลัลน์ผิด แต่อย่าเอาน้องลินน์ไปนะ ขอร้องล่ะ”
“ไม่ได้จะเอาไป สิทธิ์ทุกอย่างยังเป็นของคุณ ผมแค่จะทำหน้าที่ของผม” ชายหนุ่มตอบ นึกเคืองคนคิดว่าเขาจะแย่งลูกไป
