ร้านข้าวไข่เจียวที่ธราธิปแนะนำไม่นับว่าอยู่ไกลทำให้ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง ศศิลัลน์เปิดประตูลงจากรถพร้อมกับยื่นมือส่งให้ยัยหนู เด็กหญิงลภัสชญายื่นมือตอบทันทีก่อนจะลงมายืนยิ้มแฉ่งรอผู้เป็นพ่อ
และก็เป็นอีกครั้งที่ยัยหนูเดินจูงมือกับคุณพ่อและคุณแม่ สามคนพ่อแม่ลูกเดินนำหน้าเข้าไปในร้านขณะที่คนแนะนำร้านกลับรู้สึกว่าตนกลายเป็นอากาศธาตุไปซะแล้ว
ก่อนนี้หนูน้อยลลินน์แม้จะเป็นมิตรกับเขาแต่ก็หวงแม่เอามาก ๆ มาตอนนี้พอมีคุณพ่อเข้ามายัยหนูก็ยิ่งหวง ยัยหนูเรียกความสนใจของศศิลัลน์ให้ไปสนใจแต่ตัวเองซะจนเขาไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับหญิงสาว หรือแม้แต่แสดงความสนิทสนมให้ลภณดนัยได้เห็น
ยัยหนูดักเขาซะทุกทาง
“ยุงไทป์ขา น้องลีนห้าย” เสียงสดใสของยัยหนูดังขึ้นพร้อมกับยิ้มสดใสมาให้ หลังจากที่ข้าวไข่เจียวถูกนำมาเสิร์ฟจนครบทั้งสามจาน
ธราธิปรู้สึกว่าการได้รับรอยยิ้มสดใสและการเอาใจใส่จากยัยหนูเป็นสิ่งที่ควรดีใจ ทว่าชายหน
