“เที่ยงนี้กินอะไรดี?”
ทั้งที่เป็นคำถามที่ถูกถามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่คำถามว่ากินอะไรดีก็เป็นคำถามที่ตอบยากจนต้องทำหน้าคิดหนัก หรือไม่ก็เหม็นเบื่อออกมาให้เห็น เพราะเป็นคำถามที่บางทีก็คิดไม่ออก อธิบายไม่ได้ว่าอยากจะกินอะไร และคำถามนี้ของนิวเยียร์ก็ทำให้เพื่อนร่วมงานทำหน้าอยากจะกดหัวตัวเองลงในตู้ปลาที่ตกแต่งอยู่ในออฟฟิศให้รู้แล้วรู้รอด
คิดงานมาทั้งช่วงเช้า เที่ยงมายังต้องคิดอีกว่าจะกินอะไรดี คนมีของอยากกินในใจก็ดีไป คนกินจนเบื่อจนไม่รู้จะสรรหาอะไรกินดีนี่สิที่คิดหนัก
ศศิลัลน์หันไปหาเขมิกาเหมือนกับทุกวันทว่ายังไม่ทันได้ถามเพื่อนสาวยัยหนูก็เกาะแขนคนเป็นแม่เอาไว้ก่อน “กุนแม่ขา น้องลีนได้ยินว่าน้าขิมจาไปกินข้าวกับอาวีล่ะ”
“หา” น้าขิมของยัยหนูอุทานเสียงดังทันทีที่ได้ยิน แต่พอเพื่อนหันมาส่งสายตาถามว่าจริงหรือไม่ กลับไม่ได้ตอบในทันที
เธอไปนัดกับคุณสามีตอนไหนกัน?
“น้าขิมจาไปกินข้าวกับอาวี ช่
