ตอนที่ 4
1310 คำ
หลังจากเลิกงานซาฟตรงกลับไปที่คฤหาสน์ทันที อยากจะรู้เหมือนกันว่าเทียร่าจะเล่นละครเสแสร้งไปอีกนานแค่ไหน ก้าวผ่านโถงทานเดินในคฤหาสน์ เหลือบเห็นเธอกำลังนั่งทานอาหารว่างอยู่หน้ารายการทีวีอย่างสบายอารมณ์ ดีกาลโน่เอาส่วนไหนคิดถึงส่งตัวเทียร่าซึ่งมีสายเลือดชาวอิตาลีเต็มตัว ทั้งที่โมนาเป็นสาวลูกครึ่ง
“อยู่ที่นี่สบายดีไหมครับ” ซาฟทักทายเทียร่า
เทียร่ารีบลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน เธอรีบยิ้มให้เขาพลางใช้มือเช็ดปากที่เปราะเปื้อนเศษขนมออกให้หมด
“สบายมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ให้เทีย... โมนาอยู่ที่นี่ค่ะ” เทียร่าเม้มริมฝีปาก เพราะตนเองเกือบหลุดชื่อผิดออกมา
“ถ้าคุณโมนาชอบผมก็ดีใจครับ ผมขอตัวก่อน”
เทียร่ากระตุกยิ้มมุมปาก ใครจะไม่ชอบกันเล่า ในเมื่อซาฟหล่อเหลาราวกับเทพบุตรเช่นนี้ ถึงแม้จะดูเย็นชาไปหน่อยก็เถอะ อยู่ที่นี่เธอสุดแสนสบายไม่ได้ต้องมานั่งทำงานให้เหนื่อย
ชายหนุ่มเดินทางเข้าพบบิดา ซานโต้มองบุตรชายแล้วผายมือให้นั่งลง เขาหย่อนกายลงบนโซฟาแล้วช้อนสายตามองบิดา สีหน้าเรียบนิ่ง
“มีอะไรซาฟถึงได้แวะมาหาพ่อ”
“ผมมีเรื่องอยากจะให้พ่อจัดการให้ผมสักเรื่อง”
“เรื่องอะไร?”
“ผู้หญิงที่ตระกูลดีกาลโน่ส่งมาให้ผมเธอไม่ใช่โมนา แต่เธอคือเทียร่าครับพ่อ” ชายหนุ่มบอกความจริงกับบิดาในสิ่งที่ตนสืบได้
ซานโต้ชะงัก มองบุตรชายแล้วถอนหายใจยาว ดูท่าซาฟคงเหมาเอาเรื่องแต่งงานไปรวมกับธุรกิจเรียบร้อยแล้ว ถึงได้มีท่าทางเช่นนี้
“แล้วจะให้พ่อทำยังไง”
“พ่อช่วยจัดการบอกทางดีกาลโน่ว่าผมจะขอพูดคุยด้วย”
“แล้วทำไมแกไม่จัดการเอง”
“ผมอยากถนอมน้ำใจพวกเขาไว้ก่อน เพราะดีกาลโน่ยังมีประโยชน์กับเราอยู่” เขาตอบกลับสีหน้าเยือกเย็น
“ได้พ่อจะจัดการให้”
ชายหนุ่มกลับมายังคฤหาสน์ มองดูโอเอซิสที่พำนักของมารดา ดวงตาเรียวคมหรี่ลง มองลึกลงไปยังผืนน้ำสีเขียวมรกต พลักนึกถึงเด็กสาวหน้าตางดงามราวกับเทพธิดา เขาไม่รู้จักชื่อ รู้เพียงเด็กสาวเดินหลงมายังอ้อมกอดแห่งมารดา เห็นเรือนร่างงดงามกับดวงตาหวานเยิ้มมองผืนน้ำไม่ขยับเขยื้อน เวลานั้นซาฟรู้สึกเหมือนตนเองดังต้องมนต์สะกด
เขาจำเป็นต้องหยุดความคิดคำนึงนี้เสียที ควรลืมเลือนเรื่องในอดีตไปได้แล้ว ซาฟถอนหายใจแล้วเดินจากที่แห่งความทรงจำอันแสนสวยงามไว้เช่นเดิม
เทียร่าในชุดนอนสุดวาบหวิว ยืนชะเง้อคอมองหาเจ้าบ่าวในอนาคตด้วยใจที่จดจ่อ เมื่อเห็นเขากลับมาเธอรีบตรงดิ่งเข้าหา ซาฟชะงักเล็กน้อยหลังจากเห็นสภาพของบุตรสาวพันธมิตร ไม่ต้องบอกก็พอรู้ เธอพร้อมเสนอตัวให้เขาอย่างเต็มที่เลยทีเดียว
“ฉันมารอคุณ เพราะคืนนี้ฉันต้องนอนห้องเดียวกับคุณน่ะค่ะ” เทียร่าบอกแล้วควงแขนเขา
“ผมต้องทำงานก่อนคุณไปนอนก่อนเถอะ”
“นานไหมคะ กว่าจะขึ้นไปนอน” น้ำเสียงเธออ่อนลง ติดจริตคนงอนนิดๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจ มันเป็นวิธีที่ใช้ได้ผลกับผู้ชายมานักต่อนักแล้ว
“ไม่รู้เหมือนกันแล้วแต่งานครับ”
“งั้นก็ได้ค่ะ”
เทียร่าจำต้องปล่อยมือ เคยได้ยินมาว่าเขาค่อนข้างสนใจกับงานมากทีเดียว หากเธอเรียกร้องมากว่านี้อาจไม่เป็นผลดีต้องทำใจเย็นแล้วรอ ให้เขาเห็นว่าเธอเข้าใจดีทุกอย่าง
ชายหนุ่มเดินห้องทำงาน ทรุดกายลงแล้วกระตุกมุมปาก ผู้หญิงคนนั้นยินดีในเรื่องบนเตียง ความจริงเขาไม่อยากวุ่นวาย แต่คนอย่างซาฟเอง ไม่ได้ใจดีพอ ในเมื่อยอมเสนอตัวเองมานอนบนเตียงเอง ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ ถือเป็นการลงโทษพวกที่ชอบสวมเขาให้คนอื่น ในเมื่อเดินเกมมาแบบนี้ ภายหลังคงมาโทษเขาไม่ได้
ในเมื่อเขาไม่ได้เรียกร้อง แต่เธอมาเสนอให้เอง
ซาฟวางมือจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วลุกเดินไปยังห้องนอนของเทียร่า เขาเอนกายลงข้างเธอแล้วพลิกหันหลังให้ รู้ว่าคนบนเตียงยังไม่หลับ แสร้งนอนนิ่งไม่ขยับ จนเทียร่าอึดอัด อยากได้เสียจนไม่อาจทน อยากรู้นักว่ารสรักของคนเย็นชาจะเลิศเลอสักแค่ไหนกัน เธอขยับเข้าใกล้สวมกอดจากด้านหลัง
ซาฟไม่จำเป็นต้องเอ่ยคำใด เมื่ออีกฝ่ายสนองอย่างเต็มที่ ถึงใครจะว่าเย็นชาแต่ตนมั่นใจเรื่องบนเตียงไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน เวลานี้เขาได้พิสูจน์มันแล้วเทียร่ากำลังมีความสุขจนแทบละลายด้วยฝีมือของเขา
เสียงโทรศัพท์ในห้องทำงานดังขึ้น ซาฟรู้ดีว่าเป็นใครเพราะเขากำลังรออยู่ ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งทอดสายตามองไปยังวิวทิวทัศน์เมืองเวนิช เขากำลังแกล้งให้ตระกูลดีกาลโน่ต้องร้อนรน อยากรู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกับการถูกชะลอเรื่องเงินกู้ให้ช้าลง เสียงนั้นยังคงดังต่อเนื่อง แต่เขายังไม่ต้องการรับมัน
เมื่อคืนเขากับเทียร่าแทบไม่ได้นอน คนอย่างซาฟต้องการอะไรแล้วมักหยุดไม่ได้ และเธอต้องรับศึกหนัก อาจเพราะเองห่างหายเรื่องนี้ไปนาน พอมีคนมากระตุ้นเลยโหมกระหน่ำราวกับคนขาดน้ำ เสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง ซาฟตัดสินใจรับ
“สวัสดีครับ”
“เอ่อ... ซาฟนี่อาเองนะ”
“ครับคุณอามีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ”
“ซาฟ พอดีอาคุยกับพ่อของซาฟแล้วนะ อาอยากจะขอโทษเรื่องที่อาสลับตัวเจ้าสาว อาจะส่งโมนาไปให้นะ” เซโตเสียงสั่น
“ผมไม่ต้องการจะแต่งงานกับตระกูลดีกาลโน่แล้วล่ะครับ ถ้ายังไงผมจะส่งตัวเทียร่าลูกสาวของคุณอากลับไปพรุ่งนี้นะครับ” เขาบอกเสียงเย็น
เซโตพูดไม่ออก เขาผิดเองน่าจะเชื่อคำเตือนของบุตรสาวคนโตตั้งแต่แรกไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น สัญญาเงินกู้จบสิ้นแน่คราวนี้ ต้องหาทางออกให้กับเรื่องนี้
“ซาฟ อาขอโทษ ถ้าหากซาฟมีข้อต่อรองอะไรเรื่องแต่งงาน อายินดีหมดเลย ขอเพียงทางซาฟช่วยปล่อยเงินกู้ให้อาได้ไหม” เขาจำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้เพื่อช่วยดีกาลโน่จริงๆ ลูกน้องอีกนับพัน ไหนของที่สั่งล่วงหน้าเพื่อทำการผลิตอีก หากไม่มีเงินกู้ก้อนนี้ทุกอย่างจบแน่ ดีกาลโน่คงต้องล้มละลาย
“ผมจะมีข้อต่อรองอะไรละครับในเมื่อทางดีกาลโน่ไม่มีข้อต่อรองอะไรที่สมน้ำสมเนื้อ!”
“อย่าเพิ่งคิดอย่างนั้นได้ไหม หากซาฟต้องการอะไร อายอมหมดเลย”
“ถ้าอย่างนั้นผมมีข้อต่อรองอยู่คุณอาอยากฟังไหม” ซาฟเริ่มต่อรอง และนี่คือสิ่งที่ต้องการ
“อยาก! ซาฟมีข้อต่อรองอะไรว่ามาเลย”
“ผมจะให้คุณอาส่งโมนามาอยู่กับผมสองเดือน และเราจะใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยาที่แท้จริง เมื่อครบกำหนดสองเดือนแล้วหากผมไม่พอใจโมนาผมจะไม่รับผิดชอบใดๆในตัวเธอ แต่หากผมพอใจลูกสาวคุณอาขึ้นมา ผมก็ยินดีจะแต่งงานกับเธอครับ”
- ผู้เขียน
