ตอนที่ 6
1038 คำ
คืนนี้ซาฟยังคงนอนที่ห้องเทียร่าเช่นเคย ทันทีที่เห็นชายหนุ่มเทียร่ายิ้มเย้ายวนให้กับชายหนุ่ม เขาเดินตามเธอไปที่หย่อนกายลงนั่ง เทียร่าผลักร่างสูงใหญ่ลงนอนแล้วคร่อมทับด้วยความชำนาญ รอยยิ้มดุจเสือสาวเผยออกมาเต็มที่ ซาฟครางออกมาด้วยความพอใจเมื่อเทียร่ากำลังบำรุงบำเรออย่างถึงพริกถึงขิง
ดวงตาเรียวคมมองร่างอวบอัดกำลังขยับโยกย้าย เขาไม่ชอบให้ใครคุมเกม ซาฟตวัดร่างอวบพลิกกายขยับสะโพกเร่งจังหวะจนคนใต้ร่างเผลอครางไม่หยุด เขาไม่สนดีกาลโน่จะคิดเช่นไร แต่เขาได้กำไรจากเทียร่ามามากพอแล้ว และคนที่จะต้องมาแทนผู้หญิงที่กำลังร้องครวญใต้ร่าง คือโมนา ดีกาลโน่
เทียร่าบิดกายเล็กน้อยหลังจากที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอแทบโง่หัวไม่ขึ้นเพราะเมื่อคืนต้องเจอศึกหนักเธอไม่นึกว่าซาฟจะร้อนแรงมากถึงเพียงนี้ เห็นใบหน้าเฉยชาและสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวแต่เวลาอยู่บนเตียงกลับร้ายกาจราวกับพญาราชสีห์ เสียงเคาะประตูห้องทำให้เธอรีบเดินไปเปิดประตู เทียร่าขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นสาวใช้ที่หน้าห้อง
“มีอะไร!”
“คุณซาฟสั่งให้คุณเก็บกระเป๋าและออกไปจากที่นี่ ทางเราจะให้คนขับรถไปส่งค่ะ”
“อะไรนะ นี่แกพูดบ้าอะไรเนี่ย!”
เดวิชเดินเข้ามาเพื่อทำหน้าที่อธิบายแทนเจ้านายตนเองทันที
“คุณเทียร่าครับผมเดวิชเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณชายซาฟ ผมจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้คุณฟังเองครับ”
เทียร่าถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อชื่อเธอออกมาจากปากของเดวิชนี่เขารู้ความจริงแล้วอย่างนั้นหรือ? บ้าที่สุดเธอกำลังมีความสุขอยู่แท้ๆ
“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น!”หญิงสาวปฏิเสธเสียงลั่น
“แต่ว่าคุณโมนาจะมาแทนคุณแล้วนะครับ”
“อะไรนะ โมนาจะมาที่นี่เหรอ!”
“ใช่ครับ”
เธอไม่อยากจะเชื่อ ว่าโมนาจะยอมมาที่นี่แล้วเธอละเป็นตัวอะไรหมายความว่าเธอจะต้องระเห็จออกจากที่นี่ส่วนอีลูกเมียน้อยจะได้มาเชิดหน้าแทนเธออย่างนั้นเหรอ ไม่ยอม! เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด
“ฉันจะรอให้น้องมาที่นี่ก่อนแล้วค่อยกลับ”เทียร่ายืนยันหนักแน่น
บุตรสาวคนสุดท้องยืนน้ำตาซึม มองหน้าบิดาและพี่สาวแววตาหม่น เธอโอบกอดบิดาแล้วหันไปกอดพี่สาวอีกคน ขณะเดินขึ้นรถ ยังไม่วายหันกลับมามองทั้งสองคนอีกครั้ง เมื่ออยู่บนรถเจ้าตัวยังเปิดกระจกโบกมือลา
มือบางปาดน้ำตาเป็นระยะไม่อยากไปแต่ต้องทำเพื่อพ่อและคนที่อยู่กับตระกูลอีกนับพัน โมนามองไปรอบๆ เมืองเวนิชที่เธอแทบไม่เคยออกมาสำรวจเลย เวลาผ่านไปพักใหญ่ รถเลี้ยวเข้าสู้พื้นที่ตระกูลอัลเล็นโซ่ เธอกวาดตามองไปรอบๆเธอจำที่นี่ได้ดี เธอรู้อยู่แล้วว่าที่นี่สวยงามมากแค่ไหนยิ่งโอเอซิสนั้นยิ่งงดงามราวกับดินแดนแห่งเทพนิยาย ที่ที่เธอเคยได้เห็นเทพบุตรที่หล่อเหลาราวกับรูปปั้นที่เข้ามาขโมยจูบแรกของเธอไป
รถยนต์จอดหน้าคฤหาสน์ของซาฟร่างบอบบางเดินลงมาจากรถ เทียร่าหรี่ตามองน้องสาวตนเองด้วยความอิจฉาหากซาฟได้เห็นใบหน้าของโมนาเขาคงจะไม่เหลือแม้แต่เยื่อใยให้กับเธออีกแล้ว เธอจะกำจัดน้องตัวเองออกไปได้ยังไงกัน!
สาวใช้เดินออกมาต้อนรับและหิ้วกระเป๋าให้เธอ โมนาเดินตามสาวใช้เข้าไปด้านในเงียบๆ ไม่นานสาวใช้ก็พาเธอมานั่งอยู่ที่ห้องรับรองแขกของคฤหาสน์ เทียร่าสบโอกาสรีบเดินเข้าไปหาน้องสาวทันที
“แกมาที่นี่ทำไมโมนา!”เทียร่าตวาดน้องสาวทันที
หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจ หันไปมองหน้าพี่สาวคนรองด้วยความกลัว
“พ่อให้โมนามาที่นี่ค่ะ”
“แกคิดจะมาแย่งผู้ชายของพี่แกหรือไงกัน!”
“เปล่านะคะพี่เทียร่า โมนาแค่ทำตามความต้องการของคุณพ่อกับพี่เวน่าเท่านั้น”เธอตอบพี่สาวเสียงสั่น
“ออกไปจากที่นี่ซะ อย่าได้สะเออะมาที่นี่อีกเด็ดขาด!”
หญิงสาวรีบลนลานวิ่งออกมาจากห้องรับแขกด้วยความกลัว พี่เทียร่าน่ากลัวมากเหลือเกิน เพราะลับหลังพ่อหรือพี่สาวคนโตเมื่อไหร่เธอมักจะถูกพี่สาวคนรองดุด่า คนตัวเล็กเร่งฝีเท้าเพื่อไปให้พ้นหน้าอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ แต่ทว่าเจ้าของคฤหาสน์กลับมาพอดี
ผลั่ก!
เธอชนเขาเข้าอย่างจัง คนถูกชนชะงักแล้วอ้าแขนคว้าร่างบอบบางได้ทันท่วงที โมนาตระหนกจนหลงลืมว่าตนอยู่ภายใต้อ้อมแขนเพศตรงข้าม กลิ่นกายสาวที่หอมละมุนลอยแตะจมูก คนตัวใหญ่ใจสั่นสะท้านขึ้นมา ยิ่งพอเห็นใบหน้าแล้วยิ่งไม่อาจละสายตา
เธอสวย... จนแทบหยุดหายใจ
โมนาช้อนสายตามองเมื่อได้สติ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่ผิดที่ รีบผลักไสเขาออกไปด้วยความกลัว แต่อีกฝ่ายกลับอยากแกล้ง โดยการกอดรัดร่างบอบบางไว้แน่น ทรวงอกอวบอิ่มกับแผงอกบดเบียดจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
“ปล่อยนะคะ!” เสียงหวานตวาด
เทียร่าจ้องมองด้วยสายตาเดือดดาล ทำไมซาฟถึงต้องกลับมาเวลานี้ ทำไมโมนาถึงทำให้ทุกคนรัก แล้วทำไมเธอต้องกลายเป็นคนแพ้ซะทุกที ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งแค้นน้องสาวต่างมารดาเสียจนอยากจะฆ่าให้ตายคามือเสียจริง
เขายังไม่ยอมคลายอ้อมกอด ใบหน้างดงามเริ่มซีดเผือดเธอมองหน้าเขาน้ำตาซึม มือบางเริ่มทุบตีเขาเพื่อให้ปล่อยเธอเป็นอิสระ
- ผู้เขียน
