หลังจากที่จางหลงมาส่งหลิวถิงถิงแถวข้างๆ มหาวิทยาลัยตามคำสั่งของคุณชาย เขาก็รีบกลับไปทันที เพราะวันนี้คุณชายซือมีนัดในตอนเย็น หลิวถิงถิงพอลงจากรถได้ก็แทบจะทรุดอยู่ตรงนั้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมร่างกายของเธอถึงไม่เคยต่อต้านเขาได้เลย
“ถิงถิง” ร่างบางสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
“ใครมาส่งอะ แล้วตกลงออกไปไหนมา”
จ้าวซือซือเอ่ยถามเพื่อนด้วยความสงสัย เธอและเฉินเหม่ยหานมาซื้ออาหารไปทานกลางวันกันที่ห้องแต่บังเอิญมาเห็นเพื่อนสนิทลงมาจากรถตู้ติดฟิล์มสีดำทั้งคันพอดี
“นั่นสิ รถตู้คันเมื่อกี้น่ะ แล้วเธอเป็นอะไรดูหน้าเธอซีดๆ นะ ไม่สบายหรือเปล่า” เฉินเหม่ยหานถามต่อก่อนที่จะสังเกตใบหน้าเพื่อนสาว และพฤติกรรมหลังจากการลงมาจากรถคันนั้นอีก
“ป่ะเปล่าไม่ได้เป็นอะไร...พอดีฉันติดรถเขามาน่ะ เขาเจอฉันตอนเดินอยู่ข้างถนนแล้วเห็นเหมือนจะเป็นลมเลยเข้ามาช่วย” หลิวถิงถิงพยายามเบี่ยงเบนเธอตอบเพื่อนและพยายามหลบตา
“ฉัน
