เซี่ยดวงตาคล้ำเสมือนตัวต้าสยงเมา ที่มีวงดำๆอยู่รอบดวงตา ในยามนี้หากกลิ้งได้และมีขนคงนอนแทะใบไผ่ได้เสียแล้ว เซี่ยตามหาถงหวาน สตรีในวังหลวงที่เป็นอดีตเพื่อนเล่นในวัยเยาว์ ที่ตอนนี้นางหายตัวไปอย่างลึกลับ
นางเขียนจดหมายลายมือโย้เย้ มาให้เซี่ย มีใจความว่า ...
"องครักษ์เซี่ยเจ้าคะ ข้าถงหวานจะไปเป็นนางกำนัลในวังหลวง ข้าคิดถึงท่านจัง มิรู้ท่านองครักษ์จะลืมถงหวานไปแล้วหรือไม่ แต่ว่าถงหวานคิดถึงเซี่ยซือนัก"
ในจดหมายในอกตน ยังมีกลิ่นดอกโมลี่อบอวลอยู่มิคลายเลย เซี่ยเดินโซเซไปในป่าไผ่ แมลงส่งเสียงร้องดังลั่น เซี่ยง่วงจนจะทานทนมิได้แล้ว จึงทิ้งตัวกลิ้งลงเช่นต้าสยงเมาในป่าไผ่ และหล่นลงตุ้บในกับดักสัตว์ที่ฝังอยู่ที่ใต้ดิน เซี่ยหลับสนิทและยกมือโอบบางสิ่งนุ่มๆ และครางเบาๆขึ้นมา
"ถงหวาน ข้าง่วงนอน...ตื่นแล้วจะไปตามหาเจ้าต่อนะ...งั่ม งั่ม "
ร่างบางสะดุ้งเฮือก ยามแรกนางร่ำไห้มาติดกันสองวันแล้ว นางไร้
