จิวอิง ปักผืนผ้างดงามขึ้นมาส่องสะท้อนแสงจันทรา ฉลองพระองค์ขององค์ฮ่องเต้ส่องประกายในสายตาของผู้คน องค์ไท่จื่อทรงชื่นชมนางมากมายนัก และกอดรัดนางลงไปเบาๆ
เหล่าองครักษ์แอบคลานๆมาช้าๆ และแอบมองชมเสมือนเช่นนายของตนบ้าง ผู้หนึ่งดันผู้หนึ่ง ผู้หนึ่งกดหัวอีกผู้หนึ่ง จนล้มโครมลงมาทั้งหมดสิ้น องค์รัชทายาทหันวรกายมาและโยนพัดไปยังหัวคนผู้แรก ก็คือเซี่ย ซึ่งใช้ฝ่ามือรับเอาไว้ได้โดยพลัน เซี่ยยิ้มฟันขาวและไถลกายคลานมาว่องไวนัก ยกพัดส่งคืนไปให้องค์รัชทายาท ฝ่ามือหนาจึงรับไป และเคาะลงไปบนหัวของเซี่ยอีกคราในทันใด บ่นขึ้นมาเบาๆ
"จุ้นจ้านนัก ฉลองพระองค์นี้มินานก็ได้เห็นฝ่าบาททรงสวมใส่แล้ว จะเร่งมาแอบดูทำไมกัน มีอะไรให้ดูนัก "
เซี่ยยิ้มฟันขาวและกอดพระบาทลงไปเบาๆ
"โถ่องค์ไท่จื่อขอรับ กระหม่อมมาตรวจดูสภาพในยามแรกต่างหากขอรับ หากว่ามันแปรเปลี่ยนไปแม้เพียงนิดระหว่างทางย่อมสังเกตุได้ทันนะขอรับ กันไว้ดีกว่าแ
