เจ้าสาวมีผู้ประคองนำทางไปในตำหนักขององค์ไท่จื่อ หลิวจิวอิงนั่งเอนกายหยิบเม็ดลำไยมาแทะและโยนเมล็ดลงไปที่ข้างเตียงอย่างเกียจคร้านนัก นางเอนกายนอนหลับจนสนิทไป ปรากฎเสียงองครักษ์ ตะโกนต่อๆกันดังเข้ามาในห้องหอ หลิวจิวอิงสะบัดผ้าคลุมเจ้าสาวและถอดชุดออกไปอย่างว่องไว นางรื้อห้องหอจนพบชุดของบุรุษ นางจัดแจง สวมชุดลงในหมอนข้างสองอันและพิงไว้ที่ข้างเสา และเร้นกายลงไปใต้เตียงนอนในทันใด มือของนางกวาดผลลำไย มาแทะและโยนเมล็ดออกมาจากใต้เตียง
นางเริ่มชาญฉลาดขึ้นมาในยามที่พบว่า เหตุใดองค์ไท่จื่อนั้นถึงต้องปลอมตนเองเป็นผู้อื่น เช่นนี้นางก็ควรทำเช่นนั้นบ้างเช่นกัน ที่ภายนอกมีเสียงต่อสู้กัน ดังสนั่นหวั่นไหวจนตำหนักสะเทือน มีผู้ตะโกนลั่นคือองค์ชายรองเป็นแน่แล้ว
"คุ้มครองไท่จื่อเฟย เจ้า... เจ้านั่นล่ะ มาคุ้มกันที่นี่ ข้าจะไปช่วยพี่ใหญ่ อย่าให้พี่สะไภ้นั้นมีแม้แต่รอยข่วนเชียว!!! "
ร่างบางเร่งขบคิดถึงสถาน
