“ซิน..” เสียงหวานของเจนเรียกซินจากด้านหลังพร้อมกับเพื่อนอีกคนที่เดินมากับเธอ
“เจน..เฮ้! ยัยซี!!” ซินถึงกับตาโต ฉีกยิ้มกว้างวิ่งไปกอดเพื่อนรักตอนสมัยมอ.ปลายของเธอ ไม่คิดว่าจะมารวมตัวกันได้พร้อมหน้าพร้อมตา
“ไง? ยัยบื้อประจำกลุ่มคิดถึงมึงที่สุดเลย”
“กูก็คิดถึงมึงมากอะซี ไปไงมาไง ถึงมากับเจนได้เนี่ย” ซินเอ่ยถามซีขึ้น
“ก็นางเจนน่ะสิ ไม่ยอมบอกว่าโอนหน่วยกิตมาเรียนที่ไทย คิดว่าจะโอนมาคนเดียวซะอีกที่ไหนได้มาลงเรียนที่เดียวกันเฉยเลย” ซีตอบกลับ พลางเหลือบมองเจนที่ยืนอยู่ข้างกาย
“ก็ฉันไม่อยากบอกพวกแกหนิ ปัญหาที่บ้านฉันก็วุ่นวายมากพออยู่แล้ว” เจนตอบกลับด้วยน้ำเสียงแสนเศร้า
“ไม่เป็นไรเลยเจนอย่าคิดมาก เห็นไหมได้เรียนที่เดียวกันเหมือนเมื่อก่อนเลย เนอะซีเน๊อะ” ซินพยายามพูดเพื่อนให้เพื่อนสาวรู้สึกดี
“ใช่ เพื่อนกันมีอะไรก็ต้องบอกกันดิวะ..”
“เออ แล้วมึงย้ายมาเพราะอะไรอะซี?” ซินหันกลับไปเอ่ยถามซีอีกคร
