ยอมรับผิด

1303 คำ

โรงเรียนสอนดำน้ำ  ผมลงจากรถแล้วมองเข้าไปในออฟฟิศที่ผมเคยมาบ่อยๆเมื่อ 6 เดือน และในออฟฟิศตอนนี้ก็ยังคงเปิดไฟอยู่ผมจึงเปิดประตูเข้าไป  “สวัสดีครับ...เอ่อ.!คุณชายแดน” พี่เจษเจ้าของโรงเรียนสอนดำน้ำที่เจอหน้าผมก็ดูเหมือนเขาจะตกใจอยู่ไม่น้อย ที่เห็นผมมายืนอยู่ที่นี่  “ไม่ได้เจอคุณชายแดนมาเกือบ 3 เดือนแล้วสบายดีนะครับ..?” “ผมสบายดีครับ.." ผมเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เจษและมองไปรอบๆว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม รวมทั้งโต๊ะทำงานที่คุณฝนเคยนั่งด้วย "นี่เป็นโต๊ะทำงานของคุณฝนใช่ไหมครับ..?" "เอ่อ..คือ" "มันยังอยู่ที่เดิมเลย.." “...” ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่เจษอีกครั้งแล้วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ ตรงโต๊ะทำงานของคุณฝนที่เธอเคยนั่งประจำ  "..."  เจษฎาเจ้าของโรงเรียนสอนดำน้ำมองหน้าเขาอย่างรู้สึกผิด เพราะเห็นเขาเอาแต่นั่งนิ่งที่เก้าอี้ตัวที่อลิสเคยนั่งโดยไม่พูดไม่จา  "คุณชายแดนทานอะไรมาหรือยังครับ ไปนั่งเล่นริมห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม