คนที่แดนชอบ

1275 คำ
1 ปี ผ่านไป ภูเก็ต ช่วงนี้อลิสไม่ค่อยส่งข้อความมาหาเลย นานๆ ทีที่เธอจะทักมาแต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะทักมาบ่อยๆ ทุกนาทีทุกชั่วโมงผมก็รำคาญ และวันนี้ผมก็อยากมาเที่ยวให้สบายใจด้วยเพราะผมลาพักร้อน 3 วัน ตั้งใจจะไปเที่ยวภูเก็ตคนเดียว ไอ้เอกมันบ่นว่าผมมีเวลาแค่นี้ทำไมถึงต้องมาภูเก็ตด้วย ทำไมไม่ไปแค่พัทยา ชลบุรี หรือแค่หัวหิน ก็ที่ผมมาภูเก็ตบ่อยๆ ก็เพราะผมต้องการมาเจอใครคนหนึ่งนะซิครับ “สวัสดีครับ ผมมาลงสมัครเรียนดำน้ำ SCUBA Diver แบบ 2 วันนะครับ” “อ้าว!.คุณชายแดนนั่นเอง ยังต้องเรียนอีกหรอครับ จริงๆ คุณลงดำน้ำเองได้แล้ว” ครูสอนดำน้ำลึกอีกคนของโรงเรียนหันมาทักผม “ไม่หรอกครับ ผมยังไม่กล้ามากพอที่จะลงดำน้ำเองคนเดียว ผมอยากให้ชำนาญกว่านี้อีกหน่อย” “แต่คุณชายแดนลงหลักสูตร Open Water Diver ทุกครั้งเลย ผมว่ารอบนี้เปลี่ยนเป็นหลักสูตรใหม่ที่ดำลึกกว่านี้อีกระดับดีไหมครับ...?” “ไม่ดีกว่าครับ ผมขอหลักสูตรนี้ดีกว่า” ผมตอบเขาอย่างแน่วแน่เพราะผมจริงๆ แล้วผมไม่ตั้งใจเรียนหรอกครับ ก็แค่อยากมาเจอคนที่สอนดำน้ำหบักสูตรนี้มากกว่า “โอเคครับ...ค่าสมัครเหมือนเดิมครับ 12,000 บาท สำหรับ 2 วัน...” “ครับ...” ผมชำระเงินค่าเรียนแล้วก็นั่งกรอกเอกสาร มองไปรอบๆ ออฟฟิศเพื่อหาใครอีกคน “มองหาน้องฝนหรอครับ...?” ผมหันมามองหน้าพี่เขาอย่างรู้สึกเขินๆ “น้องฝนไปทำธุระในเมืองยังไม่กลับเลยครับ คุณชายแดนลงคอสเสร็จแล้วจะไปไหนต่อไหมครับ...?” “เปล่าครับ ผมไม่มีแพลนจะไปไหน” “พอดีช่วงเย็นเดี๋ยวเราจะมีจัดงานวันเกิดให้ลูกสาวผมนิดหน่อย คุณชายแดนมาด้วยกันสิครับ” “เอ่อ...จัดที่ไหนหรอครับ?” “จัดในออฟฟิศผมนี่แหละครับ...น้องฝนก็มาด้วยนะครับ” “ตกลงครับ ผมจะมา” ผมตอบตกลงพี่เขาไปโดยที่ไม่คิดอะไรเมื่อรู้ว่าคุณฝนมาร่วมงานวันเกิดของลูกสาวพี่เขาในคืนนี้ด้วย ผมรู้สึกดีใจมากที่จะได้เจอคุณฝน เหตุผลที่ผมมาเที่ยวภูเก็จก็เพราะเธอนี่แหละครับ ต่อให้ผมมีเวลาแค่ 1 วันผมก็จะมา ขอแค่ให้ผมได้เจอหน้าผู้หญิงที่ผมชอบแค่นั้นก็พอ ผมรู้จักกับคุณฝนเมื่อ 6 เดือนที่แล้วครับ ผมมาเที่ยวภูเก็ตกับพวกไอ้เอกตอนที่บริษัทพามา ผมแยกออกมาเดินเล่นคนเดียวและเห็นคุณฝนกำลังสอนค**ำน้ำอยู่ ผมรู้สึกสนใจเธอเพราะหน้าตาและรอยยิ้มของเธอที่ผมรู้สึกคุ้นตา และผมก็รู้สึกถูกชะตากับเธอมากๆ ด้วย ผมจึงแยกกลุ่มออกมาเพื่อไปลงเรียนหลักสูตรดำน้ำแบบ 1 วัน ผมได้คุยกับเธอมากขึ้นมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกชอบเธอเข้าไปใหญ่ หลังจากวันนั้นผมก็มาภูเก็ตเกือบทุกเดือนเลย เพื่อมาลงเรียนหลักสูตรดำน้ำที่คุณฝนเป็นคนสอนให้ผมเองตัวต่อตัว   .... เวลา 1 ทุ่ม ผมมานั่งรอในออฟฟิศตั้งแต่ 6 โมงเย็นก็ไม่เห็นมีใครเลยสักคน “คุณชายแดน...มาทำอะไรที่นี่คะ..?” ผมหันไปมองตามเสียงที่เรียก ก็เห็นเป็นคนที่ผมเฝ้ารอมาตลอดทั้งวัน “คุณฝน.." "ค่ะฝนเอง.." "พอดีว่า..พี่เจษเขาชวนผมมางานวันเกิดลูกเขานะครับ...” “เขาย้ายไปจัดกันที่บ้านแล้วค่ะ นี่ฝนก็มาเอาของจะรีบไปเหมือนกัน” “หรอครับ...งั้นผมไปด้วยได้ไหมครับ?” “เอ่อ!..รถฝนเต็มนะคะ แต่ถ้าคุณชายแดนจะไปก็ต้องนั่งหลังรถไปนะคะ...” “ได้ครับ ไม่มีปัญหา” ผมเข้าไปช่วยเธอถือของแล้วยกไปขึ้นรถ เป็นกระบะที่นั่งได้แค่ 2 คน แต่ที่นั่งข้างๆ เต็มไปด้วยของมากมายจนนั่งไม่ได้ ผมจึงต้องไปนั่งข้างหลังรถ ที่มีเรือผูกติดอยู่ที่ท้ายกระบะพร้อมอุปกรณ์ดำน้ำเต็มไปหมด “คุณชายแดนนั่งได้แน่นะคะ..?” “ได้ครับ ผมนั่งได้” ผมขึ้นนั่งบนกระบะรถ เธอหันมามองผมเล็กน้อยก่อนที่จะขึ้นเข้าไปนั่งในรถ “จับให้ดีๆ นะคะ ทางไปบ้านพี่เจษไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝนจะขับช้าๆ ค่ะ...” “ได้ครับ...” ผมนั่งไม่ค่อยเต็มก้นมากนักเพราะด้วยที่ที่เหลืออยู่ช่างน้อยนิด ทางที่ทุลักทุเลอย่างที่เธอบอกทำเอาผมหาที่เกาะไว้ให้มั่น เพราะถ้าหลุดไปผมคงตกรถโดยที่คุณฝนก็คงไม่รู้ตัว “ถึงแล้วค่ะ...” ผมเดินลงมาจากรถด้วยสภาพที่ดูเละเทะมาก เธอบอกว่าจะขับช้าๆ แต่ผมว่าเธอน่าจะเหยียบมิดตรีนเลยมากกว่า ทั้งลม ทั้งโคลนจากล้อรถที่สาดขึ้นมาโดนหน้าผม ทำให้หน้าผมเละไปหมด “หน้าคุณเละมากเลย...” “คุณฝนบอกว่าจะขับช้าๆ ดูสถาพผมสิครับ” “555 ฝนขอโทษค่ะ ฝนชินกับทางก็เลยไม่ทันระวัง...ปะค่ะ เดี๋ยวฝนพาไปล้างหน้า” ผมเดินตามเธอไปที่ก๊อกน้ำหน้าบ้านพี่เจษ เธอปล่อยให้ผมล้างหน้าแล้วเธอก็เดินไปที่รถเพื่อไปหยิบผ้าเช็ดหน้าให้ผม Line >> อลิส : พี่แดนทำอะไรอยู่คะ...? อลิส : ที่นี่จะเที่ยงคืนแล้ว ที่นู้นน่าจะ 1 ทุ่มใช่ไหมคะ...?   “นึกว่าตายไปแล้ว ยังจะโผล่มาอีก..” “อะไรหรอคะ...?” ผมตกใจที่คุณฝนเดินมาพอดี ผมจึงรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงตามเดิม “ช้างยิ้มนะครับ...” “ช้างยิ้ม...?” “ครับ ช้างยิ้มทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่.." "ช้างจริงๆหรอคะ...?”  ผมหันไปมองหน้าคุณฝนแล้วตัดสินใจบอกเธอ เพราะผมคิดว่าถ้าผมจะจีบเธอผมก็ไม่อยากมีอะไรปิดบังเธอ  “ช้างยิ้มที่ผมพูดถึงคือคู่หมั้นผมครับ...”  “คู่หมั้น..?” “ครับ คู่หมั้นที่ตัวอ้วนน่าเกียจ ผมไม่ชอบเธอเลยจริงๆ อยากจะถอนหมั้นวันนี้พรุ่งนี้ด้วยซ้ำ”  “แล้วทำไมคุณถึงหมั้นกับเธอละคะ..?”  “พ่อแม่ผมเขาจัดการให้เราหมั้นกันตั้งแต่เด็กแล้วครับ พอโตมาผมก็ทำอะไรไม่ได้...” “แล้วทำไมคุณไม่ถอนหมั้นละคะ...?”  “ผมรอให้เธอกลับมาจากต่างประเทศครับ แล้วผมก็จะขอถอนหมั้นเธอทันที”  “....”  “เพราะว่าผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้วนะครับ...”  ผมมองหน้าคุณฝนใกล้ๆแล้วเดินเข้าไปหาเธอ  “คุณฝนอยากรู้ไหมครับ ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร...?” “....” คุณฝนเงยหน้ามองผม  “ผมว่าเธอน่าจะรู้อยู่แล้ว แต่เธอทำเป็นไม่รู้เรื่องมากกว่า...จริงไหมครับ?”  “เอ่อ...”  เธอเดินถอยหลังหนีผม แล้วก็วิ่งหนีเข้าไปในงานทันที      Line >>  อลิส : อลิสจะกลับเมืองไทยอีก 2 เดือนข้างหน้านะคะ แล้วเราจะแต่งงานกันทันที อลิส : อลิสคิดถึงพี่แดนนะคะ  ผมเห็นข้อความในไลน์นี่แล้วโมโหชะมัดเลย ส่งมาอยู่ได้รำคาญโว้ย... มาสิ มาเร็วๆเลย ฉันจะได้ถอนหมั้นกับเธอสักทียัยช้างยิ้ม     
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม