4.เข้าเมือง
1082 คำ
เป่ยลู่เดินตามเถ้าแก่หวังเข้าไปด้านในที่จะเรียกว่าด้านในคงไม่ถูกเท่าไหร่เพราะมีแค่ตะกร้าสมุนไพรตั้งเป็นชั้นๆเรียงเอาไว้แทนผนังเท่านั้นเอง
“ โสมนี่เธอเจอมันเองใช่ไหม “
“ แน่นอนว่าใช่ค่ะ “
“ ดี ฉันขอตรวจสภาพสักหน่อยแล้วจะบอกราคาให้เธอ “ เถ้าแก่หวังเอ่ยบอกกก่อนจะใช้แว่นขยายตรวจดูโสมต้นนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาพยักหน้าออกมาเบาๆอย่างพึงพอใจที่โสมต้นนี้มีสภาพสมบูรณ์ดีทุกส่วนไม่มีเสียหายแม้แต่น้อย
“ โสมอายุ 50ปีต้นนี้ ฉันยินดีจ่ายให้เธอ 1500 หยวน เธอพอใจราคานี้ไหม “
“ ค่ะฉันพอใจค่ะ เอ่อเถ้าแก่ฉันขอถามอีกอย่างได้ไหมคะ ถ้าหากฉันมียาสมุนไพรหรือต้นสมุนไพรมาขาย เถ้าแก่จะรับซื้อไหมคะ “
“ รับสิ แต่ราคาขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของมันนะ รับรองว่าฉันให้ราคายุติธรรมอย่างแน่นอน “
“ ค่ะ ฉันเชื่อใจเถ้าแก่ “
หลังจากที่ออกมาจากร้านเถ้าแก่หวังแล้วเธอก็ซื้อข้าวและเนื้อหมูกลับไปฝากหญิงชราที่ให้ที่ซุกหัวนอนกับเธอ ยังดีที่ตอนนี้ไม่ต้องใช้คูปองในการซื้อเหมือนแต่ก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงหมดปัญญาจริงๆ ข้างทางมีร้านขายซาลาเปาเปิดอยู่เธอซื้อกลับไปฝากหญิงชรา4 ลูก และซื้อเพิ่มอีก10ลูกเก็บไว้ในมิติของตนเองด้วย
เป่ยลู่ตั้งใจว่าอีกวันสองวันเธอจะกลับบ้านเดิมของตนเอง แต่ถ้าหากว่าบ้านเดิมไม่ต้อนรับเธอก็จะไปหาที่อยู่ใหม่ในเมืองแทน
รถรับจ้างมาจอดที่หน้าทางเข้าหมู่บ้านแล้วเป่ยลู่แบกตะกร้าไว้บนหลังเช่นเดิม ส่วนเงินที่ขายโสมได้นั้นเธอติดตัวไว้แค่ 10หยวนเท่านั้น
ที่เหลือเก็บไว้ในมิติเรียบร้อยแล้ว เธอตั้งใจว่าจะให้เงิน 5 หยวนกับหญิงชราไว้ติดตัวสักเล็กน้อย เผื่อว่าต้องใช้จ่ายอะไร
ทันทีที่เป่ยลู่เดินเข้ามาในหมู่บ้าน หลี่เหนียงที่เฝ้ารอการกลับมาของเธออยู่แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปตรงหน้าของเธอทันที แต่เพราะความตกใจเธอจึงกางขาออกไปถีบตรงด้านข้างของอดีตแม่สามีเข้าเต็มๆ เวลานี้หลี่เหนียงจึงนอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้นดิน
“ อ่าว ป้าหลี่ทำไมถึงพุ่งมาขวางฉันแบบนี้ละคะ “
“ แก นังตัวซวย โอ๊ย นังสารเลว วันนี้เป็นตายยังไงฉันจะต้องเอาเลือดแกมาล้างเท้าให้ได้ “
“ จึ๊ๆๆ ป้าหลี่ เมื่อก่อนป้าอาจจะรังแกฉันได้ แต่ตอนนี้ป้ากับฉันไม่เกี่ยวข้องกันแล้วนะ อย่าแม้แต่จะคิดนะคะไม่งั้น ฉันสู้… ตาย “
เป่ยลู่บอกออกไปและแน่นอนว่าเธอเน้นสามคำสุดท้ายอย่างชัดเจนอีกด้วย
“ แกกล้า “
“ จะลองดูก็ได้นะคะ ป้าหลี่ “ เป่ยลู่เน้นเสียงให้ดังยิ่งขึ้นก่อนจะเดินหนีไปยังบ้านของหญิงชราท้ายหมู่บ้านที่เมตตาให้เธออาศัยอยู่ด้วยในช่วงหลายวันมานี้
แกร็ก แอ๊ด เสียงประตูไม้ไผ่หน้าบ้านถูกเปิดออก เป่ยลู่มองเห็นหญิงชรากำลังเด็ดผักป่าอยู่พอดี
“ คุณยายคะวันนี้ฉันจะทำอาหารเองค่ะ คุณยายนั่งรอเฉยๆนะคะ “
“ ตามใจ “ หญิงชราไม่ดึงดันที่จะทำอาหารเองต่อ ปล่อยให้ร่างบางจัดการแทน ส่วนตนเองนั่งมองเงียบๆรอกินเท่านั้น
กลิ่นหอมของข้าวสวยร้อนๆ และกลิ่นอาหารจานเนื้อส่งกลิ่นหอมออกไปไกลหลายบ้าน เพื่อนบ้านต่างแปลกใจที่วันนี้แม่เฒ่าหลิวมีอาหารจานเนื้อกิน ในรอบหลายปีที่ผ่านมา
“ เหอะ แม่เฒ่าหลิวนี่ไม่รู้ไปร่ำรวยมาจากไหนถึงมีเงินไปซื้อเนื้อมากิน “
“ จะใครล่ะก็สะใภ้ใหญ่ที่บ้านหลี่ขับไล่ไปนั่นไง เห็นว่าวันนี้ขายสมุนไพรได้เงินนิดหน่อย คงอยากจะตอบแทนแม่เฒ่าหลิวละมั้ง “
“ อืม ก็ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งนะ “
ส่วนทางบ้านหลิวนั้นหญิงชรามองอาหารจานเนื้อที่ตั้งอยู่บนโต๊ะด้วยแววตาเรียบเฉย เธอชินกับการกินผักหญ้ามากกว่าเสียแล้ว แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจจองหญิงสาวตรงหน้า
เธอตัดสินใจคีบเนื้อในจานมากินเงียบๆ จนข้าวหมดถ้วย ยอมรับเลยว่าอาหารมื้อนี้ดีที่สุดในชีวิตของหญิงชราอย่างเธอ
“ คุณยายคะ อีกสองวัน ฉันจะกลับบ้านเดิมแล้วนะคะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับที่ผ่านมา “
“ อืม ขอให้เธอโชคดีก็แล้วกัน “
“ ค่ะ “
และสองวันถัดมาเป่ยลู่ก็ออกเดินตั้งแต่เช้าเพื่อกลับหมู่บ้านเดิมของตนเอง เธอแอบนำเงินไปวางไว้บนโต๊ะหน้าบ้านของแม่เฒ่าหลิวก่อนที่จะจากไปตามที่ตั้งใจไว้
เป่ยลู่เดินทางกลับมาถึงบ้านเดิมตามความทรงจำของเจ้าของร่างคนก่อน เมื่อมาถึงหน้าหมู่บ้านก็ถามคนในหมู่บ้านทักทายตามประสาคนรู้จักบางคนก็ถามไถ่ด้วยความห่วงใย และบางคนก็มองด้วยสายตาดูถูกเมื่อเห็นว่าเธอกลับมาที่บ้านเพียงลำพังไร้เงาของสามี
“ กลับมาเยี่ยมบ้านหรออาลู่ “
“ ค่ะป้าฉิน “
“ ไปเถอะพ่อแม่เธอคงอยู่ที่บ้านนั่นแหละ “
เป่ยลู่เดินมาจนถึงบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ห่างจากแม่น้ำของหมู่บ้านไม่ไกลนักเรียกว่าเกือบจะท้ายหมู่บ้านเชียวล่ะ
เธอมองเข้าไปในรั้วบ้านเห็นสองสามีภรรยากำลังช่วยกันตัดไม้เพื่อทำฟืนอยู่ โดยมีเด็กชายคอยช่วยเหลือหยิบจับฟืนที่ตัดแล้วเรียงกองเอาไว้
“ พ่อแม่ อาซาน “
“ เสี่ยวลู่ / พี่ใหญ่ “ ทั้งสามต่างดีใจที่วันนี้เธอกลับมาหาพวกเขาหลังจากที่แต่งออกไปก็ไม่เคยกลับมาที่บ้านเลยสักครั้ง
“ มานั่งก่อน มาเหนื่อยๆแล้วนี่มาคนเดียวหรอ ต้าหลงไปไหนล่ะ “
“ ฉันมาคนเดียวค่ะ พี่ต้าหลงเขา เขาไม่อยู่แล้ว “
“ หมายความว่ายังไงที่ว่าไม่อยู่แล้ว “ พ่อของเธอเอ่ยถามอย่างข้องใจ
“ พี่ต้าหลงเขาจากไปหลายวันแล้วค่ะ ถูกงูกัดตาย แม้แต่ฉันเองก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดถ้าไม่ได้คุณยายหลิวช่วยเหลือ “
- ผู้เขียน
