ตกหลุม (พราง) รัก 1
1404 คำ
สามวันต่อมา
นับตั้งแต่ดินเนอร์มื้อพิเศษนานโอรุกการจีบวารุณีมากขึ้น เขาจะมารับวารุณีไปส่งมหาวิทยาลัยพร้อมกับดอกไม้หนึ่งดอก หล่อนเลิกเรียนเวลาไหน นานโอก็จะมารับพร้อมกับดอกไม้ต่างชนิดอีกหนึ่งดอก
“คุณนานโอให้ดอกไม้ฉันเมื่อเช้าแล้ว ไม่ต้องให้อีกก็ได้ค่ะ” วารุณีบอกอย่างเกรงใจ
“ผมถือว่า ทุกครั้งที่เจอหน้าคุณคือช่วงเวลาพิเศษ แล้วช่วงเวลานั้นก็สวยงามเหมือนดอกไม้ที่ผมให้ครับ” ได้ยินคำตอบของนานโอ ใจหล่อนแทบละลาย ไม่เคยพูดเรื่องดอกไม้ที่เขาให้อีกเลย
นานโอไม่เพียงแค่ให้ดอกไม้วารุณีทุกครั้งที่พบหน้า เขาได้ให้ร้านดอกไม้ส่งดอกไม้ให้หล่อนทุกค่ำ เป็นดอกไม้ช่อใหญ่ที่เปรียบเสมือนตัวแทนเขา ส่งวารุณีเข้านอน ให้หล่อนนอนหลับฝันดี ฝันถึงเจ้าของดอกไม้ช่อโต หัวใจไร้เดียงสาของวารุณีเต้นเร้าไปกับความโรแมนติกของนานโอ ยังไม่หมด ก่อนเข้านอนนานโอจะโทรมาราตรีสวัสดิ์ และพูดคำหวานให้วารุณีฟัง สามคืนที่ผ่านมาหล่อนนอนหลับฝันหวาน หัวใจเบิกบานราวกับดอกไม้บานสะพรั่ง
วันนี้ถือเป็นวันพิเศษอีกวันหนึ่ง นานโอจะมารับวารุณีไปทานอาหารค่ำที่คฤหาสน์เดอมาร์ชี คฤหาสน์สุดหรูของพี่ชายเขา เป็นสถานที่ที่นานโออาศัยมาตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้ก็ยังไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านของเขากับคฤหาสน์หลังนี้ วารุณีจึงตื่นเต้นและประหม่า เลือกชุดใส่ไม่ได้
“แกว่าชุดนี้เป็นไง โอเคป่ะ”
วารุณีมองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ ก่อนหันไปถามเพื่อนรักด้วยความไม่มั่นใจ ทั้งที่ชุดที่หล่อนสวมใส่ เป็นชุดเดรสสีชมพูสั้นพอดีเข่า รัดรูปอวดสรีระสวยงาม และเป็นชุดที่หล่อนเคยใส่มาแล้วสองครั้ง ทว่าครั้งนี้ความมั่นใจแทบจะไม่มี
“ยิ่งกว่าโออีก สวยสุดๆ สวยโคตรๆ สวยที่สุดในสามโลก” ธารทิพย์กล่าวชมจากใจ “แกอย่าตื่นเต้นสิ แกตื่นเต้นแกก็จะประหม่า ไม่เป็นตัวของตัวเอง แกทำใจให้สบาย สูดลมเข้าปอดลึกๆ ผ่อนออกมายาวๆ”
“ฉันว่า ฉันเปลี่ยนชุดดีกว่า ชุดนี้ดูไม่สวย” วารุณีบอกเพื่อน
“แกจะเปลี่ยนเป็นชุดไหนล่ะ เล่นเปลี่ยนมาทั้งตู้แล้วนะ ไม่มีให้เปลี่ยนแล้ว” ธารทิพย์กอดอกพูด “แกจะขาดความมั่นใจอะไรวันนี้ ปกติแกไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องการแต่งตัวนะ หรือว่า...”
ธารทิพย์ยิ้ม วารุณีหันมามองหน้าเพื่อน ทำหน้าตาปั้นยาก
“หรือว่าอะไรของแก แกนี่เพี้ยนไปใหญ่แล้ว” วารุณีรีบแก้ตัว
“แกเริ่มชอบคุณนานโอแล้วใช่ม้า” ธารทิพย์ถามเพื่อนตรงๆ วารุณีถึงกับหน้าแดง หลบสายตาคนถาม
“แกจะบ้าเหรอ ฉันกับคุณนานโอเพิ่งรู้จักกันไม่กี่วันเองนะ ฉันใจง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใคร ไม่มีช้ามีเร็ว ไม่มีคำว่าใจง่ายหรือใจยาก มันอยู่ที่หัวใจและความรู้สึก ระยะเวลามันไม่เกี่ยวกับความรักเลยนะ รักแรกพบก็มีให้เห็น แกเองก็ไม่ใช่ว่าเพิ่งเจอกันคุณนานโอวันสองวันซะเมื่อไหร่ แกบอกฉันว่าเคยเจอคุณนานโอในวันแต่งงานคุณเอลโล่กับพี่เพ้นท์ไม่ใช่เหรอ นั่นก็เท่ากับว่า แกรู้จักเขามานานเป็นเดือนแล้วนะ เพราะฉะนั้นแกรักคุณนานโอได้ ไม่ผิดหรอก” ธารทิพย์บอกให้เพื่อนสบายใจ “แต่ถ้าฉันเป็นแก ฉันก็รักคุณนานโอนะ ผู้ชายอะไรโรแมนติกที่สุด หล่อ รวย ดูดี พร้อมเปย์ แม้ว่าอายุจะเยอะแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค”
จริงตามที่ธารทิพย์พูดมา นานโอเป็นผู้ชายที่โรแมนติกมาก ความอ่อนหวาน อ่อนโยนทั้งน้ำเสียงและการกระทำ สร้างความประทับใจให้วารุณีไม่น้อย โดยเฉพาะดินเนอร์มื้อแรก เวลาผ่านมาหลายวัน ทว่าหล่อนกลับไม่เคยลืม
“แต่ฉันยังเรียนไม่จบ ฉันไม่อยากให้พี่เหนือผิดหวัง” นี่คือความทุกข์ของวารุณี “พี่เหนือเสียเงินส่งฉันเรียนตั้งมาก ถ้าฉันทำให้พี่เหนือผิดหวัง ฉันต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่”
“มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่แกมีแฟน ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย ฉันเห็นคนอื่นมีแฟนก็ยังเรียนจบ แกคิดอะไรของแก” ธารทิพย์โต้กลับ “อีกไม่กี่เดือนเราก็จบกันแล้ว แกจะกังวลไปทำไม พี่เหนืออาจไม่พอใจที่แกมีแฟน ก็ตามประสาคนหวงน้องสาว แต่พี่เหนือห้ามหัวใจ ห้ามความรู้สึกของแกไม่ได้นะ วันใดวันหนึ่งแกก็ต้องเจอคนที่แกรักและสร้างครอบครัวด้วย พี่เหนือก็ต้องยอมอยู่ดี ซึ่งตอนนี้ฉันเชื่อว่าแกเจอแล้ว ฉะนั้นอย่าหยุดหัวใจ หยุดความรู้สึกของตัวเอง เดินหน้าต่อไปเพื่อน”
ธารทิพย์เชียร์วารุณีเรื่องความรักเต็มที่ แม้ว่าหล่อนอายุยังน้อย แต่พอมองเห็นสายตาของนานโอยามมองวารุณี มันบอกให้หล่อนรู้ว่า เขาจริงใจและจริงจังมาก อีกประการหนึ่ง นานโอเป็นผู้ชายเพอร์เฟกต์ในทุกด้าน ไม่รีบคว้าไว้คงน่าเสียดาย
“แกก็พูดอย่างกับว่า คุณนานโอจะสนใจฉันจริงๆ เราอายุห่างกันตั้งยี่สิบห้าปีเชียวนะ ที่สำคัญที่สุด คนระดับเขามีผู้หญิงให้เลือกมากมาย เขาคงไม่เลือกฉันหรอก”
“ฉันเบื่อพูดกับแกแล้ว เอาเป็นว่า ตอนนี้คุณนานโอจีบแกอยู่ แกก็รับๆ รักเขาซะ เรื่องที่แกเป็นกังวลมันเป็นเรื่องของอนาคต เอาไว้คิดทีหลัง” ธารทิพย์เริ่มเบื่อความไม่มั่นใจของเพื่อน “วันนี้แกใส่ชุดสวยแล้ว ฉันจะทำผมแต่งหน้าให้แกนะ คุณนานโอจะได้ประทับใจในตัวแกไง”
อาชีพเสริมของธารทิพย์คือช่างทำผมและแต่งหน้า หล่อนมีความเชี่ยวชาญเรื่องนี้มาก ยามว่างก็จะรับงานแต่งหน้าทำผม ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าสาว เป็นอาชีพเสริมที่สร้างรายได้เพียงพอกับการเลี้ยงชีพในต่างแดน ไม่ต้องเดือดร้อนบิดามารดาที่มีฐานะค่อนข้างขัดสน หล่อนจึงเก็บเงินส่วนหนึ่งส่งให้ทางบ้านด้วย
ขณะที่ธารทิพย์กำลังแต่งหน้าให้วารุณีอยู่นั้น ซึ่งเหลือเพียงทาลิปสติกก็จะเสร็จ เสียงข้อความในไลน์ของวารุณีเด้งขึ้นมา เจ้าของเครื่องกดเปิดอ่านข้อความ สีหน้าและแววตาหล่อนเต็มไปด้วยความตกใจ
“แย่แล้วน้ำ พี่น็อตส่งข้อความมาบอกว่า อยู่ข้างล่างน่ะ ทำไงดีล่ะ”
“โอ๊ย! ตานี่ก็มาที่นี่บ่อยจัง” ธารทิพย์บ่นอุบ
“พี่น็อตก็ต้องมาบ่อยสิ พี่เหนือฝากให้พี่น็อตดูแลฉันนี่” วารุณีเข้าใจตามนี้ แต่สำหรับธารทิพย์ หล่อนไม่คิดเช่นนั้น “แล้วจะทำยังไงล่ะ ใกล้เวลาคุณนานโอมารับแล้วด้วย จ๊ะเอ๋กันมีหวังพี่เหนือดุฉันแน่เลย”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง” ธารทิพย์บอก
“จะทำยังไงล่ะ” วารุณีถามคนกำลังคิดหาทางออก
“เอาอย่างนี้ ฉันจะลงไปรับหน้าพี่น็อตเอง แล้วจะหาทางพาพี่น็อตออกไปจากที่นี่ ฉันทำได้แล้วจะส่งข้อความมาบอกแก แกค่อยลงมา ตอนนั้นคุณนานโอคงมาพอดี โอเคป่ะ” เจ้าแผนการบอก
“อืม ได้ๆ” วารุณีรับรู้ “ขอบใจแกมากนะ ถ้าไม่ได้แก ฉันคงแย่”
“ถ้าขืนปล่อยให้แกลงไปหาพี่น็อตตอนนี้ พี่น็อตเห็นท่าทางเลิกลั่กของแก มีหวังความได้แตกแน่ แกก็อดมีแฟน ฉันยอมไม่ได้หรอก” ธารทิพย์พูดถูกทุกคำ “แกรออยู่นี้ อ้อ...แล้วส่งข้อความบอกพี่น็อตไปว่า แกไม่อยู่ ออกไปทำรายงานกับเพื่อน เลยให้ฉันลงมาหาแทน ที่เหลือฉันจัดการเอง”
“ได้ๆ” วารุณีทำตามธารทิพย์บอก เงยหน้ามองเพื่อนรักที่เดินออกไปจากห้องด้วยความรู้สึกผิด ที่ทำให้เพื่อนต้องเดือดร้อนไปกับการจะมีคนรักเป็นคนแรกในชีวิต
- ผู้เขียน
