Chapter 8 กล้าดียังไงถึงโกหก

1220 คำ

เพราะขวานไม่รอบคอบเท่าปืน ฉลาดน้อยกว่า คิดอ่านอะไรก็แพ้พี่ชายไปหมด เสือเดชจึงไม่ไว้ใจพอที่จะทำตามขวานบอกทันที ‘โธ่ พ่อ ฉันเห็นผู้ใหญ่กับเมียเดินอยู่ในงานวัดโน่น ไอ้ลูกชายด้วย’ ขวานหยิบปืนมาเสียบไว้ในเข็มขัดแล้วหยิบผ้าสามเหลี่ยมปิดหน้ามามัดเตรียมพร้อมปล้น ‘แล้วไอ้ปืนล่ะ’ ‘ฉันให้มันรออยู่บ้านผู้ใหญ่แล้ว พ่อรีบเถอะ ชักช้าเดี๋ยวใครมาเจอมันเข้าจะเสียแผน เชื่อฉันเถอะนะ ต้องปล้นวันนี้เลย ทางกำลังสะดวก!’ ขวานโกหก เขาคิดว่าเอาไว้ไปถึงบ้านผู้ใหญ่แล้วไม่เจอปืน เขาค่อยโกหกว่าปืนเอาแต่ติดหญิง ไม่ยอมเฝ้าบ้านผู้ใหญ่ตามที่ตกลงกันไว้ก็ได้ ให้ทองในเซฟอยู่ในมือเสือเดชก่อนเถอะ... ขวานเชื่อว่าเวลามีเงินทองกองอยู่ตรงหน้า พ่อไม่สนใจจะฟังคำแก้ตัวของปืนหรอก มีแต่จะชมเขา และยกเขาเป็นว่าที่มหาโจรแทนพ่อที่กำลังจะปลดระวางแทนมันสิไม่ว่า! ‘รีบไปเถอะพ่อ ก่อนผู้ใหญ่จะกลับมาแล้วไอ้ปืนมันโดนจับได้ซะก่อน’ เสือเดชไม่อยากจะเชื่อคำของลูกชายคนเล็ก เพราะเขาเลี้ยงขวานมาตั้งแต่เด็ก รู้จักสันดานกันดีว่าเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ แต่ในเมื่อขวานมั่นใจขนาดนี้ว่าบ้านผู้ใหญ่ไม่มีใครอยู่ แถมปืนยังรออยู่ที่นั่นด้วย มหาโจรร้ายจึงสั่งลูกน้องบุกปล้นทันที! ที่บ้านผู้ใหญ่ไม่มีใครอยู่จริงๆ รวมถึงปืนด้วย แต่เสือเดชไม่มีเวลาตามหาลูกชายคนโต พวกเขารีบสะเดาะกุญแจเข้าไปในบ้านของผู้ใหญ่บ้าน แต่ยังไม่ทันไปถึงห้องนอนของตรัยที่ใช้เก็บเซฟด้วย เสียงนั้นก็ดังขึ้นมาแข่งกันเสียงดนตรีงานวัด! ‘พี่ตรัย! ออกมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องนะ ผู้ใหญ่จ๊ะ อยู่หรือเปล่า ฉันมีเรื่องด่วนจะคุยด้วย ผู้ใหญ่! ฉันจะขึ้นไปแล้วนะ’ ตึงตึงตึง เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นมาบนเรือน ขวานสบถหัวเสีย รีบส่งสัญญาณมือให้พ่อว่าจะจัดการเอง ระหว่างลูกน้องพ่อกำลังสะเดาะกุญแจเซฟ เขาย่องด้วยฝีเท้าเงียบกริบถือปืนลูกซองมาแอบอยู่ตรงประตูบ้าน เมื่อทิวาก้าวขึ้นมาผ่านประตูแค่ก้าวเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มก็โอบร่างบอบบางของหล่อนไว้ในอ้อมแขน แล้วใช้มือข้างหนึ่งปิดปากทิวาไว้แน่น! ‘อื้อ!!’ ทิวาตาเหลือก จับมือขวานพยายามดึงออกและดิ้นๆ สุดแรง แต่เมื่อเห็นเขาถือปืน หญิงสาวก็แขนขาอ่อนแทบจะหน้ามืดเป็นลมด้วยความกลัว ‘อย่าส่งเสียงนะมึง ไม่งั้นกูยิงหัวทะลุแน่!’ ขวานกระซิบ ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนจากด้านล่างตามมาติดๆ ‘อีทิวาโว้ย กูอยู่นี่! อีห่า ตะโกนโหวกเหวกขึ้นบ้านกูไม่รอกูเลย เอ้า แม่มึง ลืมล็อกกุญแจหรือไง’ ‘เปล่านี่พ่อ ล็อกแล้ว’ ‘แล้วอีทิวามันเปิดประตูได้ยังไง...’ ผู้ใหญ่บ้านเปรยออกมาเสียงเบาๆ ก่อนจะรีบจับปืนพกทางด้านหลังเข็มขัดดึงออกมา แล้วบอกให้เมียไปหาที่หลบ ชายวัยกลางคนท่าทางนักเลงเดินกึ่งวิ่งมาที่บันไดบ้านด้วยดวงตาดุดัน เขาหลบอยู่ใต้ถุนบ้าน รอดูว่าพวกโจรจะหนีออกมาทางบันได หรือหน้าต่าง หน็อย บังอาจมากระตุกหนวดเขาถึงถิ่น ไอ้โจรพวกนี้ คอยดูเถอะเขาจะยิงให้หัวกระจุยเลย! ปัง!!! ผู้ใหญ่บ้านมือกระตุกอย่างไม่คาดฝันว่าเสือเดชจะใช้ช่องที่เจาะพื้นไว้สำหรับปล่อยเบาตอนกลางคืนยื่นปืนลงมายิงที่ข้อมือเขาแม่นยำราวกับจับวาง! เมื่อผู้ใหญ่ก้มจะหยิบปืนขึ้นมา เสือเดชก็ยิงอีกครั้งที่ต้นขาโดยระวังไม่ให้โดนจุดสำคัญ เสือเดชไม่ใช่ไม่กล้าฆ่าคน เขาฆ่ามานักต่อนัก! แต่กับตำรวจ กำนัน หรือผู้ใหญ่บ้าน เป็นที่รู้กันว่าเสือเดชไม่เคยเล่นงานถึงตายเลย เรื่องนี้เพราะอะไรนั้น แม้แต่ลูกรักแบบปืนก็ยังไม่รู้ใจมหาโจรผู้เป็นพ่อเหมือนกัน! เสียงร้องของผู้ใหญ่บ้านดังก้องไปทั่วใต้ถุน ท่ามกลางอาการสั่นผวาของเมียผู้ใหญ่ที่หลบอยู่หลังต้นตะขบหน้าบ้าน ขวานมือไม้สั่นด้วยความหงุดหงิดปนกลัวเพราะเขาพาพ่อมาถึงทางตัน ไม่รู้ว่ากลับไปจะโดนอะไรบ้าง ชายหนุ่มก้มลงมองทิวาที่ยังยืนตัวสั่นในอ้อมแขน ใจคิดว่าเอาวะ! อย่างน้อยเอาอีนี่กลับไปด้วย เผื่อพ่อจะอยากได้เมียเอ๊าะๆ สักคน เป็นเมียคนที่สามของเสือเดช! “ว้าย!” ทิวาร้องอุทานเสียงหลงเมื่อถูกขวานแบกขึ้นบ่า ตอนที่เสือเดชพาลูกน้องโจรกรูลงจากบ้านของผู้ใหญ่บ้านพอดี “ไอ้เสือ ถอย!” เสือเดชยิงปืนอีกนัดไปที่หลังมือของผู้ใหญ่บ้านไม่ให้คว้าปืนมาตามยิงพวกเขาได้ ก่อนพาลูกน้องโจรและขวานวิ่งออกมาเจอปืนที่กำลังอุ้มราตรีวิ่งมาดูพอดี ตอนได้ยินเสียงปืนดังก้อง ชายหนุ่มก็สังหรณ์อยู่แล้วว่าขวานอาจจะใจเร็วด่วนได้ เร้าหรือให้พ่อมาปล้นโดยไม่ดูลาดเลาให้ดีก่อน แต่ไม่ใช่เวลามาตำหนิกัน ปืนจึงแบกราตรีไว้บนไหล่อีกคน แล้วรับปืนพกจากพ่อมายิงระวังหลังให้ ผู้ใหญ่บ้านใช้มือซ้ายหยิบปืนขึ้นได้พอดี ชายวัยกลางคืนลุกขึ้นเล็งปืนมาทางกองโจรด้วยความโกรธจนเลือดขึ้นหน้า! ปัง!!! “กรี๊ดดด!” ราตรียกมือปิดหูร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะเสียงปืนมันดังใกล้มาก แถมร่างที่แบกหล่อนไว้ยังกระตุกเล็กน้อยด้วย ปืนหันหลังวิ่งตามพ่อ ราตรีค่อยๆ ลืมตามองจึงได้เห็นว่าเมียของผู้ใหญ่บ้านกรีดร้องเสียงแหลมวิ่งไปหาร่างที่ล้มลงนอนกองกับพื้นแน่นิ่งไปเลย ฆะ ฆ่า... เขาฆ่าคน! ราตรีเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะสิ้นสติไปบนบ่ากว้างแข็งแกร่งที่กำลังพาหล่อนไปรังโจร ที่ๆ จะทำให้ชีวิตของทิวาและราตรีเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง โดยที่ไม่มีวันจะกลับมาเหมือนเดิมอีกต่อไป! ผั๊วะ! เสียงกำปั้นที่ยังกำด้ามปืนกระทบใบหน้าหล่อเหลาของขวานดังสนั่นไปทั่งกองโจร! ชายหนุ่มยกนิ้วขึ้นเช็ดหยดเลือดที่ไหลซิบตรงมุมปากด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่กล้าตอบโต้ เพราะรู้ว่ามหาโจรตัวร้ายที่ชื่อว่าเสือเดชนั้น ไม่เคยมีความเมตตากับใคร แม้กระทั่งลูกในไส้ทั้งสองคน คือเขากับปืนก็ตาม! กริ๊ก! เสียงขึ้นลำปืนดังขึ้นเมื่อเสือเดชจ่อปืนพกไปที่ขมับของขวานด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว เขาตะโกนก้อง “มึงกล้าดียังไงถึงโกหกกู ไอ้ขวาน!!!” ขวานตัวสั่น ยกมือประนมเหนือศีรษะปลกๆ ด้วยความเกรงกลัวลูกปืนในมือพ่อ เขารู้ว่าพ่อฆ่าเขาได้ โดยเฉพาะเมื่อเขาไม่ใช่คนเก่ง ฉลาด แบบไอ้ปืน ที่พ่อตั้งความหวังไว้ว่าจะได้เป็นมหาโจรต่อจากตัวเอง!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more