หลายวันต่อมา
@บ้านฟ้าลดา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ฟ้าลูก” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่เสียงผู้เป็นแม่จะเอ่ยเรียก ดึงความสนใจฟ้าลดาที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าคอม เธอเอี้ยวหน้ามองบานประตูห้องนอนพลางเอ่ยตอบ “ค่ะแม่”
เธอผุดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“พ่อหนุ่มปืนกันกลับไปแล้วนะลูก”
“ค่ะ” เธอหลุบตามองต่ำพลางตอบรับผู้เป็นแม่น้ำเสียงอ่อย ๆ ลงทันที สามวันที่ผ่านมาตั้งแต่เกิดเรื่องเธอเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปไหนมาไหน แม้ว่าพิษไข้จะหายไปแล้วก็ตาม เธอรู้สึกละอายใจจนแทบไม่กล้ากลับไปสอนที่มหาวิทยาลัย
หากพูดถึงนักศึกษาหนุ่มเธอเลือกที่จะเงียบหาย ไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านข้อความแชท ซึ่งเขามักติดต่อหาเธอแทบจะทุกเวลา บางครั้งห้ามใจไม่ไหวจนต้องเปิดอ่านแต่เธอไม่ตอบกลับ และทุกเย็นที่เขาแวะเวียนมาเยี่ยมเยือน แต่เธอให้ผู้เป็นแม่หรือ
