คอนโด ปืนกัน
@โรงจอดรถ
“อือ~” ฟ้าลดาเผลอส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ ในลำคอ เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นพยายามประคับประคองสติให้คงที่ ทว่าความต้องการกลับมีมากกว่า ร่างกายร้อนวูบแทบอยู่นิ่งไม่ได้ ยิ่งเธอฝืนอารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน เธอก้มหน้าเพื่อเก็บซ่อนใบหน้าพลางเอ่ยถามออกไปเสียงค่อนข้างสั่นเมื่อรถจอดสนิท “ถึงบ้านละ..แล้วใช่ไหม?”
“ขืนไปส่งพี่ฟ้าในสภาพนี้พ่อกับแม่พี่ก็สงสัยเอาหรอกครับ พักที่คอนโดผมก่อนเถอะ”
“แต่...ฉันอยากกลับบ้าน” ฟ้าลดากำมือประสานกันแน่น ข่มความต้องการที่กำลังจะล้นทะลักออกมาให้ได้ เวลานี้เธอทั้งวิตกกังวลและหวาดกลัวจนสมองหนักอึ้ง อยากหายจากอาการเหล่านี้เต็มทน หากถูกสัมผัสอีกเธอคงควบคุมสติตัวเองไม่อยู่
“ให้ผมช่วยไหมครับ ผมรู้ว่าพี่ฟ้าทรมาน”
“อื้อ!” น้ำเสียงกระเส่าข้างใบหูพร้อมทั้งต้นขาอ่อนถูกมือหนาสัมผัสลูบถู ทำเอาร้อนผ่าวไปทั้งตัว สติอันน้อยนิดที่มีเตลิดเปิดเปิง จนเธอเผลอส่
