ชายหนุ่มขบกรามแน่น พยายามขยับกายเข้าหา เธอคงห่างจากเรื่องพวกนี้มานานเลยสินะ ถึงทำให้เขาอึดอัดแทบคลั่งเช่นนี้ ปรางค์ปรียามองหน้าเขาแล้วสะอื้นออกมาไม่หยุด เธอบ้าไปแล้วดันไปรู้สึกคล้อยตามจนหยุดไม่ได้แบบนี้ ร่างสูงขยับกายพร้อมวนมาจุมพิตริมฝีปากบาง และเลื่อนลงไปซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น ดื่มด่ำกับทรวงอกอวบ มือบางเผลอโอบรัดรอบคอในขณะที่เขาขยับกายเร่งเร้าให้ตอบสนอง หญิงสาวกรีดร้องออกมาในขณะที่เขาหยุดลงซุกซบใบหน้าแล้วพลิกกายลงนอนเคียงข้าง
“เมื่อเธอไปอยู่กับฉันที่บ้าน หน้าที่นี้เธอก็ต้องทำ!” ลุคส์ย้ำแล้วหลับตาลง
“ทำไมฉันต้องทำ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”เธอแย้ง
“ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วไทม์จะเกิดมาได้ยังไง! แล้วเมื่อกี้เขาเรียกว่าอะไรหืม” ชายหนุ่มย้อน
“ฉันไม่ทำเด็ดขาด ฉันไม่ได้เป็นที่ระบายความใคร่ของคุณ ฉันเป็นคนฉันมีหัวใจทำไมคุณต้องทำร้ายฉันแบบนี้ด้วย!”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง... ฉันจะให้เงินเธอ
