“เรื่องนี้ข้าไม่แน่ใจขอรับ ได้ยินเพียงบ่าวในจวนคุยกันว่า ท่านอัครเสนาบดีจะกักตัวนางไว้จนกว่าจะพิสูจน์ให้แน่ชัดว่านางหายไปไหนมา และไปทำอะไรมากันแน่ จากนั้นจึงจะปล่อยตัวนางไปขอรับ”
“ถ้าเช่นนั้นก็เป็นเรื่องที่นางมาช่วยพวกเราไว้จนเดือดร้อนไม่ผิดแน่” หยางต้าหลงหน้าบึ้งตึงขึ้นหลายส่วน “จื่อหลานเจ้าไปสืบเรื่องของนางมาอีก ถ้ามีอะไรคืบหน้าให้รีบมารายงานข้า” หยางต้าหลงสั่งพลางหยัดกายลุกขึ้นมองไปทางด้านนอกสำนักคุ้มภัยอย่างตรึกตรอง
จวนอัครเสนาบดี ยามซวี(19.00 น.-20.59 น.)
ฮุ่ยชิงมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีบ่าวไพร่อยู่หน้าประตูห้อง นางจึงวิ่งกลับมาที่หน้าต่าง ค่อยๆแง้มบานหน้าต่างออก นางถูกกักบริเวณอยู่ภายในห้องมาสองวันแล้วนับว่าโทษเบา โชคดีที่นางเตรียมแผนรับมือไว้บ้างแล้ว แม่ใหญ่ส่งคนคอยเฝ้าจับตามองจนนางลอบออกจากจวนไม่ได้ หลายวันก่อนนางจึงวางแผนความผิดร่วมหารเพื่อได้ออกไปเก็บสมุนไพรขาย
หลายวันก่อน
ฮ
