“เพราะเหตุใด ข้าเห็นเจ้าเป็นศิษย์รัก เลยมอบงานที่สำคัญให้กับเจ้า เจ้าไม่กล้ารับได้หรือ”
“ข้า” กัวจื่อหลานมองหน้าบุรุษสูงศักดิ์ตรงหน้า เขาสมควรรับงานนี้เพราะเท่ากับแสดงความจริงใจ แต่ถ้าเขาไม่รับงานนี้ก็เท่ากับหาเรื่องให้ตนเองนิ้วหาย หัวขาด กายธาตุถูกแยกเป็นชิ้น คนตรงหน้าไม่ใช่แค่โหด แต่บางครั้งโคตรเหี้ยมโหด สีหน้าเรียบๆ แต่แอบซ่อนแผนการในใจอยู่เสมอ...
“ข้ายินดีรับงานนี้ขอรับ”
หยางต้าหลงมองแล้วพยักหน้า เขารอฟังอยู่ว่ากัวจื่อหลานจะตัดสินใจเช่นใด การตัดสินใจของกัวจื่อหลานทำให้เขายกยิ้มบางๆ
“ดีมาก เช่นนั้นเรามาดื่มด้วยกัน” หยางต้าหลงยื่นกาเหล้าให้กัวจื่อหลานนำไปเท
“ข้าน้อยไม่กล้าดื่มเหล้ากับท่านประมุข”
แค่บุรุษตรงหน้าปลายตรมองอย่างไม่พอใจก็ทำให้กัวจื่อหลานรู้สึกกดดันยิ่งนัก “จงหยิบจอกเหล้าขึ้นดื่ม เช่นนั้นแล้วนิ้วของเจ้าอาจเป็นกับแกล้มของข้า”
‘เหตุใดถึงพึงใจในนิ้วผู้อื่นนัก ไล่ตัดนิ้วชา
