ตอนที่ 8.1

1484 คำ

เคนมะพาอัยย์มาที่ร้านอาหารเดิม เขาสั่งพนักงานที่นำอาหารมาเสิร์ฟอย่าให้ใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด ก่อนหันมาผายมือเชิญอัยย์ที่กำลังนั่งหน้าเครียดอยู่ฝั่งตรงข้าม “เชิญสิครับคุณอัยย์ ทานได้ตามสบาย” อัยย์มองอาหารตรงหน้าอย่างรู้สึกทานไม่ลง “คุณเคนมะพูดเรื่องของเรามาเลยดีกว่าค่ะ” “อ่า ทำไมล่ะ ไม่หิวเหรอครับ อาหารดีๆ ทั้งนั้นน่าเสียดายออก”  “อัยย์เพิ่งทานมาค่ะ” “อ้อ ทานแล้วก็ทานอีกได้ ไม่ทานตอนนี้จะมาบ่นหมดแรงเอาทีหลังไม่ได้นะครับ” “คะ?” อัยย์มองรอยยิ้มที่เคลือบแฝงด้วยเลศนัยบางอย่างของเคนมะอย่างสับสน คำพูดของเขาชวนฉงนใจแปลกๆ “ผมหมายถึงเราอาจจะต้องคุยกันนานหน่อยน่ะ” “อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ อัยย์ไม่หิวจริงๆ” “ทำไม กลัวผมวางยาเหรอ” “คะ! มะไม่ใช่นะคะ” สายตาทิ่มแทงของเคนมะทำเอาสะท้านวาบในอก ใบหน้าหวานสลดวูบลงอย่างรู้สึกผิด “หึๆ ผมล้อเล่นน่ะครับ” อัยย์ก้มหน้า เสียงหัวเราะของเคนมะไม่ต่างอะไรกับการตอกย้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม