[ ซายูริ ]
คล้อยหลังจินกับทาโร่ ฉันรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมท้องแล้วล้มตัวลงนอนทันที รู้สึกขัดใจที่จินให้คาวะเป็นคนอยู่เฝ้าไข้ ทั้งที่ฉันตั้งใจจะให้หัวหน้าแม่บ้านอยู่เป็นเพื่อนแต่รายนั้นก็ดันกลับไปซะก่อน ส่วนอัยย์ ตอนแรกก็คิดถึงนะแต่พอได้ฟังที่จินเล่าฉันก็เริ่มไม่สบายใจขึ้นมาจริงๆ
อัยย์จะวางยาฉันจริงเหรอ เธอจะทำแบบนั้นทำไมในเมื่อเธอเป็นคนห้ามคาวะไม่ให้ยิงฉันเอง คนอ่อนโยนอย่างอัยย์ไม่มีทางทำเรื่องโหดร้ายได้หรอก
“พวกเธอกำลังสงสัยอัยย์อยู่ใช่ไหม”
เสียงยะเยือกของคาวะทำฉันผวาลืมตาขึ้นมอง เขาอยู่ข้างเตียงนี่เอง เมื่อกี้ยังเห็นนั่งที่โซฟาอยู่เลย “เปล่า ไม่ได้สงสัยอัยย์”
“โกหก”
“คาวะ! โอ๊ย เจ็บ... คาวะ”
หมอนั่นคว้าต้นแขนทั้งสองข้างฉันขึ้นนั่งเขย่าแล้วบีบแน่น ฉันนิ่วหน้า เจ็บลึกไปถึงกระดูก รวบรวมแรงที่มีผลักเขาออกแต่ไม่สำเร็จ
ฉันจุกจนน้ำตาคลอเบ้า สะอื้นอย่างสุดกลั้น พอฉันหยุดต่อต้านเขาก็ดึง
