เมื่อโดมินิคและลดากลับขึ้นมาบนบ้านพัก ก็พบกับอาหารเช้าที่เตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้วบนโต๊ะกลมตรงระเบียงหน้าบ้าน โดยมีร่างสูงสมาร์ทของอาวุธในชุดลำลองสีขาวสะอาดตาสำหรับวันพักผ่อน ที่คลุมทับด้านหน้าด้วยผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาล เขายืนถือเหยือกกาแฟร้อนหอมกรุ่นรอต้อนรับทั้งคู่อยู่ข้างโต๊ะ
“ว๊าว!อาวุธคุณแอบทำอาหารเช้าเซอร์ไพรส์เรางั้นหรือ ?”
โดมินิคถูมือถูไม้เหมือนคนหิวจัดเต็มที
“ใช่แล้วครับ.. เรารีบมาทานกันเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน”
อาวุธกุลีกุจอขยับเก้าอี้ให้ภรรยาสาวนั่งอย่างเอาอกเอาใจ
“ขอบคุณค่ะ พี่วุธ.. ลดาขอโทษนะคะ ที่ปกพร่องต่อหน้าที่ ปล่อยให้พี่วุธมาทำอาหารเช้าเสียเองแบบนี้”
ลดากล่าวอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไร.. พี่ขอทำความดีไถ่โทษเรื่องเมื่อวานนี้ ลดายกโทษให้พี่นะครับ”
ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มแบบหนุ่มเชื้อสายอิตาลี่ของอาวุธ โน้มเข้ามาชิดหน้าสวยใสเปล่งปลั่งของลดา เหมือนกับว่ากำลังจะจูบเธอต่อห
