ขอความปราณี

1503 คำ

ร่างบอบบางลุกผุดขึ้นผลักเขาแผ่หงายกลางฟูกที่นอนด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล เธอวาดขาเรียวขึ้นคร่อมเหนือหน้าท้องของโดมินิค แล้วคว้าท่อนลำอวบใหญ่ซุกไซร้ส่วนปลายที่บานหนาเหมือนหัวเห็ด มุดเข้ารอยแยกของกลีบเนื้อเปียกลื่น ขย่มสะโพกผายลงเต็มรักด้วยความใจร้อน "อ๊าาาา!!" เธอออกแรงขย่มลำหนาแรงๆ พรวดเดียวจนมันเสือกเข้าไปข้างในมิดสุดความเหยียดยาว  “โอวว์.. อ๊าา!..อ๊าาๆ” “โอ้วว..ลดา..อูวว์.. ซี๊ดด !” โดมินิคกระหึ่มเสียงคราง รู้สึกเสียววาบไปทั้งแก่นกาย โดนกระแทกลงมาแรงขนาดนี้ หากอยู่ในสภาวะปกติเขาคงหมดอารมณ์ร่วมที่จะเสพสมต่อไป  แต่วินาทีนี้เขากลับรู้สึกดีเกินบรรยาย  เป็นสุขกับความอบอุ่นหนึบเหนียวภายในร่องลึกที่ดูดรัดรอบลำหนาของเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ราวกับต้องการจะสูบเอาเลือดเนื้อแห่งวัยหนุ่มไปสังเวยอารมณ์ร่านของเธอให้หมดตัว ลดาวางมือเรียวเล็กทาบบนหน้าอกตึงแน่นมัดกล้าม พยุงตัวเองไว้ขณะยกก้นกลมมนกระแทกกระทั้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม