“เรียบร้อยนะ” เสียงแม่นางส่าใหญ่ถามโหลงสินธา ใบหน้าเปื้อนยิ้ม เธอเงยหน้ามองจันทราที่ตอนนี้ฉายแสงสว่างเจิดจ้า
“ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ข้ารอเวลานี้มานานแสนนาน ขอให้ท่านทั้งหลายจงร่วมเป็นพยานและอวยพรให้พวกเราส่าภูติเทพได้หลุดพ้นจากคำสาปอันชั่วร้ายนี้ด้วยเถอะ” พูดจบนางก็ยกมือขึ้นท่วมหัว แสงสว่างวาบพราวขึ้นทั้งห้อง พร้อมเสียงคำรามดังของสรรพสัตว์ที่มองไม่เห็นลั่นไปทั้งห้องโถง นางเล็ก ๆ ที่ถูกเรียกมาใช้งานต่างขนลุกขนพอง มองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนจะขยับตัวเข้ามากอดกันกลม
“ไป พวกเจ้ากลับไปเรือนนอนของตนเอง ปิดประตูหน้าต่างให้สนิท อย่าได้เปิดออกมาแม้จะได้ยินเสียงอะไรก็ตาม ปริกแกก็กลับเรือนได้แล้ว ฉันจะอยู่กับโหลงสินธา” เธอหันหน้าไปบอกนางเล็ก ๆ ทุกคน รวมทั้งปริกคนรับใช้คนสนิท
ทุกคนรีบกรูกันเดินหน้าออกจากเรือนหลังเล็กที่ไม่เคยมีใครได้ย่างกรายเข้ามา คืนนี้เป็นคืนแรกที่ได้รับอนุญาตจากแม่ย่า ทุกคนต่างมองห
