“พ่อป่วยหนักค่ะ” เธอเอ่ยได้แค่นั้น ตอนนี้นึกถึงพ่อน้ำตาเริ่มเอ่อ ขอบตาเริ่มร้อนออกผ่าว ๆ
“ฉันรู้วิธีรักษาพ่อของเธอ ถ้าเธอยอมเข้าพิธีกับหลานชายของฉันในวันนี้ ฉันสัญญาพ่อเธอจะหายป่วย และสิ่งที่เธอต้องการจะสมปรารถนา” แม่ย่าจ้องสบตาด้วยความจริงใจ และสิ่งที่นางเอ่ยไม่ได้แค่พูดเล่น ๆ
“ยังไงคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความข้องใจ แต่ตอนนี้หัวใจมีให้กับแม่ย่าไปเกินร้อยแล้ว
“เธอยังบริสุทธิ์ ฉันรู้” แม่ย่าจ้องสบตาสาวสวยที่ทำตัวก๋ากั่นไปแบบนั้นเอง เธอได้แต่พยักหน้างึก ๆ มองคนที่ยืนข้าง ๆ ด้วยใบหน้าเชิด ๆ
“เข้าพิธีถอนคำสาปของส่าภูติเทพ” สิ้นเสียงของแม่ย่า สายฟ้าก็ฟาดเปรี้ยงลงมากลางลานพิธีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย สี่หนุ่มสาวถึงกับสะดุ้งไหวทั้งตัว
“เราไม่มีเวลาแล้ว บุญสิตา เธอต้องช่วยพวกเรา ถือว่าเป็นคำขอร้องของเพื่อนเก่าของคุณทวดของเธอ ส่านาคิน”
แสงจันทร์ที่สว่างจ้า เริ่มมีกลุ่มเมฆเข้ามาบดบัง
“ตากลางเปลี่ยน
