Melon Talk
"เม มีคนมาหารออยู่ในห้อง"
ทันทีที่ฉัน แตงโมและขนุนก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน พี่กล้วยหอมที่นั่งแพ็คขนมอยู่บนโซฟาก็เอ่ยขึ้นพร้อมพยักเพยิดหน้าไปข้างบน ฉันถอนหายใจยาวเพราะรู้ดีว่าคนที่อยู่ในห้องฉันคือใคร มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละที่ใจกล้าบ้าบิ่นกล้าเหยียบย่างเข้ามาในบ้านหลังนี้
ทันทีที่เปิดประตูสายตาฉันก็ปะทะเข้ากับร่างสูงที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง ใจฉันเต้นแรงโดยอัติโนมัติไม่รู้ว่าดีใจหรืออะไรกันแน่ที่เห็นเขามาอยู่ตรงนี้
"มานานแล้วหรอ"
มิดเดย์พยักหน้าและจ้องฉันอยู่อย่างนั้นนิ่ง เราสองคนนั่งเงียบต่างฝ่ายต่างมองกันอยู่คนละมุมห้อง แม้จะนั่งห่างกันพอสมควรแต่จมูกฉันก็ยังทำหน้าที่ได้ดีเพราะฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาจากตัวเขา
...คงดื่มก่อนมาที่นี่สินะ
"เมาเหรอวะ"
"ไม่ได้เมา"
ตาเยิ้ม หน้าแดงก่ำแต่บอกไม่ได้เมา ไม่รู้ว่าพี่กล้วยยอมให้เขาขึ้นมาได้ไง ฉันเดินเข้าไปใกล้เขาและนั่งลงข้างๆพร้
