“กูถามจริงๆเถอะนะ มึงกับเด็กนั่นมีอะไรกันหรือยังวะ?”
“......” จอมทัพนั่งเงียบไม่พูดอะไร เมื่อได้ยินประโยคคำถามจากเพื่อนชาย ความจริงเรื่องอะไรพวกนี้ เขาและกลุ่มเพื่อนจะพูดคุยกันอย่างเปิดเผยตามประสาลูกผู้ชายทั่วๆไป
“เอ้า! ไม่ได้ยินที่ถามหรือไง?” เจยังคงคาดคั้นเอาคำตอบ เพราะตั้งแต่ที่จอมทัพนั้นมาถึงคลับ ก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดจาอมยิ้มอยู่คนเดียวเป็นชั่วโมง ซึ่งมันค่อนข้างผิดปกติ มันเลยทำให้เพื่ออย่างเขาอดที่จะสงสัยไม่ได้
“แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม?” ชายหนุ่มถามกลับเเบบไม่ใส่ใจมากนัก ก่อนที่จะกลืนนำสีอำพันรสชาติขมลงคออึกใหญ่ พลางยกมือหนาขึ้นมาทาบอก เพราะเขาจะรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงทุกครั้งเมื่อคิดย้อนกลับไปถึงคำบอกรักของเด็กสาวที่พูดกับเขา คำบอกรักของเธอมันทำให้หัวใจแกร่งของเขาพองโตอยู่ไม่น้อย
“พวกกูก็แค่อยากรู้ ว่ามึงมีวิธีจัดการกับเด็กนั่นยังไง!”
“......”
“สรุปมึง....”
“ยัง!” จอมทัพตอบ
