บทที่ 1 เธอ ที่ไม่ใช่ เธอ (1)
1163 คำ
“พวกเขาทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง ฮือ ๆ ทำได้ยังไง”
เสียงร้องไห้ของพี่สาวฝาแฝดยังดังก้องอยู่ในหูของเธอ แม้เวลาจะล่วงเลยไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังลืมภาพวันนั้นไม่ลง
เพิร์ลใช้มือทั้งสองข้างลูบหน้าลูบตา ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วขยับตัวเดินลงจากเตียง จากนั้นก็หายเข้าไปในห้องน้ำอยู่พักใหญ่
เรื่องการตายของไข่มุก เธอยังไม่ได้บอกใครทั้งนั้น ด้วยความที่บิดามารดาแยกทางกันได้ไม่ราบรื่นนัก ทำให้ลูกสาวฝาแฝดถูกแยกออกจากกัน คนหนึ่งอยู่กับพ่อ คนหนึ่งอยู่กับแม่ แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลย ถ้าไม่ใช่เพราะมารดาป่วยหนักต้องการเจอลูกสาวคนโตสักครั้ง สองสาวฝาแฝดคงไม่ได้เจอกันตลอดชีวิต
หลังจากการเสียชีวิตของมารดาเมื่อหลายปีก่อน สองพี่น้องก็ติดต่อกันมาเรื่อย ๆ โดยไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครรู้ จวบจนเมื่อกลางปีก่อนอยู่ ๆ ไข่มุกก็บินไปหาเพิร์ลที่อังกฤษพร้อมกับข่าวร้ายซึ่งเป็นเหตุให้ไข่มุกเสียชีวิตในเวลาต่อมา
“ฉันต้องจับมันมาขอขมาศพเธอให้ได้ ฉันสัญญา” แววตาและน้ำเสียงของเพิร์ลเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เจ็บไปหมดทั้งใจยามที่คิดถึงเรื่องของพี่สาว จากนั้นเธอก็เริ่มขัดสีฉวีวรรณ อาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปตามล่าหาความจริง โดยเริ่มจากอชิระ ผู้ชายที่ไข่มุกไว้ใจและสนิทมากที่สุด
ไม่นานหญิงสาวก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ดูดีตั้งแต่หัวจดเท้า ใบหน้าแต่งแต้มอย่างมีสีสันแต่ไม่ได้จัดจ้านมากนัก เธอพร้อมไปหาชายหนุ่มที่บริษัทอย่างเช่นทุกวันแล้ว หลังจากตัดสินใจมาสืบความจริงเธอก็มุ่งตรงมาหาอชิระก่อนใครเพื่อน
เพิร์ลคว้าข้าวของกวาดใส่กระเป๋าเรียบร้อยก็ก้าวเท้าฉับ ๆ ออกจากคอนโดสุดหรูของตน และเชื่อว่าภารกิจในครั้งนี้ต้องสำเร็จลงได้ด้วยดี เธอต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องเลวระยำกับไข่มุก ใครกันที่ทำให้พี่สาวฝาแฝดของเธอต้องตรอมใจตาย
บรรยากาศบนท้องถนนยามเช้าของเมืองหลวงของประเทศไทยที่รัฐบาลเพิ่งเปลี่ยนชื่อจาก Bangkok เป็น Krung Thep Mahanakhon ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน รถราวิ่งกันวุ่น ขยับไปข้างหน้าได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุด สร้างความเบื่อหน่ายแก่ประชาชนไม่น้อย
ไม่ว่าจะเปลี่ยนผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครกี่คนต่อกี่คน ปัญหาเรื่องรถติดก็ยังคงเส้นคงวา โดยเฉพาะช่วงฝนตกและมีน้ำขัง การจราจรก็ยิ่งกว่าติดขัด ทำให้ประชาชนต้องติดอยู่บนรถเป็นเวลาหลายชั่วโมง
“เฮ้อ กรุงเทพเนี่ยสมคำร่ำลือจริง ๆ รถติดมากถึงมากที่สุด” ปากสีสวยบ่นกระปอดกระแปดขณะรอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนสี ก่อนจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กอินพร้อมกับถ่ายรูปลงโซเชียลมีเดียและติดแท็ก
#ไฟเขียวสามวิไฟแดงสามชาติ โดยใช้บัญชีของไข่มุกโพสต์
เพราะตอนนี้เธอกำลังอยู่ในคราบของไข่มุก ทุกสิ่งทุกอย่างจึงเป็นของไข่มุก รวมถึงบัตรเครดิตด้วย แม้เธอจะรวยกว่าพี่สาว แต่ตอนนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าไข่มุกมีน้องสาวฝาแฝด จนกว่าจะสืบหาคนร้ายและลงโทษพวกมันสำเร็จ
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ หญิงสาวรูปร่างดี หน้าตางดงามก็ปรากฏตรงหน้าห้องทำงานของอชิระ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เลขาของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานของเจ้านาย ปราณีเห็นเพิร์ลในคราบของไข่มุกก็รีบกุลีกุจอเข้ามาทักทายราวกับว่าเธอเป็นเจ้านายอีกคนก็ไม่ปาน
“คุณไข่มุก มาตั้งแต่เช้าเลยนะคะวันนี้” เลขาสาวของอชิระเอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตร เธอชอบผู้หญิงคนนี้จริง ๆ นอกจากรูปร่างหน้าตาดีแล้ว นิสัยยังดีอีกต่างหาก ถ้าอชิระได้ลงเอยกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ ก็คงจะดีมากเลย ปราณีคิดในใจและอดชื่นชมเพิร์ลที่อยู่ในคราบของไข่มุกไม่ได้
“ไม่ได้สิคะ กว่าเจ้านายของคุณณีจะใจอ่อนยอมให้มุกมาทำงานด้วย ยากมาก”
“ยากทุกเรื่องค่ะ เชิญคุณไข่มุกในห้องได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“ยินดีค่ะ”
สองสาวทักทายกันเสร็จเรียบร้อยก็แยกย้ายไปทำภารกิจของตน เพิร์ลเคาะประตูเบา ๆ แล้วค่อย ๆ หมุนลูกบิดเปิดเข้าไป ฝ่ายอชิระกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน จึงส่งสัญญาณมือชี้ไปทางโซฟา ไม่นานนักชายหนุ่มก็วางสาย ก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมานั่งตรงข้ามหญิงสาว พลางขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดจริงจัง
“เราถามมุกอีกครั้ง แน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะมาฝึกงานกับเรา”
“แน่ใจสิ ทำไมถามแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่า เราอยากทำงานมันแปลกมากเลยเหรอ?”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร เราก็แค่สงสัย ว่าทำไมอยู่ ๆ มุกถึงอยากทำงาน”
“ก็ง่าย ๆ เราแค่ไม่อยากอยู่เฉย ๆ เราเบื่อน่ะ อีกอย่าง เราก็อยากมีประสบการณ์การทำงานด้วย”
“แล้วทำไมอยู่ ๆ อยากมีประสบการณ์ทำงานล่ะ หรือว่ามุกจะกลับไปช่วยพวกเขาบริหารบริษัท เห็นบอกเราตลอดว่าชีวิตนี้จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานของบริษัทเด็ดขาดนี่นา”
“ไม่เอาหรอก ขี้เกียจไปยุ่งกับคนพวกนั้น เราอยากหาประสบการณ์เท่านั้นเอง เผื่อวันใดวันหนึ่งเงินที่คุณพ่อให้มาหมด เราจะได้ไปหางานทำได้ไง อย่างน้อยเราก็มีประสบการณ์เป็นถึงผู้ช่วยเลขาของประธานบริษัทเชียวนะ”
เธอเอ่ยทีเล่นทีจริงแล้วใช้สายตาสำรวจไปทั่วห้องทำงานของ
อชิระที่ตกแต่งได้อย่างมีระดับมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ดวงตาทั้งสองคู่หยุดตรงรูปครอบครัวของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น แตกต่างจากเธอและไข่มุกที่ไม่เคยได้สัมผัสคำว่า‘ครอบครัวอบอุ่น’ เลยตั้งแต่เกิด หรือจะบอกว่าพวกเธอสองคนเป็นเด็กมีปมก็ว่าได้
“ใครว่าเราจะให้มุกมาเป็นผู้ช่วยเลขากัน” ชายหนุ่มส่ายหัวด้วยความขบขันก่อนเอ่ยความจริงออกมา โอกาสดี ๆ อย่างนี้มีไม่บ่อย
ใครจะให้ผู้หญิงที่ทำให้ตนเองรู้สึกสับสนอยู่ห่างกันเล่า ไม่มีทางหรอก เพราะฉะนั้นเธอต้องอยู่ใกล้ ๆ ตัวเขา ให้เขามองเห็นได้ในระยะหนึ่งเมตร มุมปากของอชิระแย้มรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวแสดงสีหน้าสงสัย
“อ้าว แล้วรักจะให้เราทำตำแหน่งอะไร”
“ผู้ช่วย CEO อย่างเราไง หางานง่ายกว่าอีก”
- ผู้เขียน
