บ้านอัศวกานต์
ลูกชายทั้ง 3 คนของครอบครัวอัศวกานต์มารวมตัวกันที่ห้องอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา โดยมีภรรยาของพี่ชายทั้ง 2 คนของอั๋นมาร่วมทานอาหารด้วย
"พี่ไม่คิดเลยนะว่าแป้งกับอั๋นจะคบกันจริงๆ..?"
ภรรยาของเฮียอ้นถามทั้ง 2 คนขึ้น
"ใช่..พวกพี่ก็เห็นอั๋นกับแป้งเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ไม่คิดเหมือนกันว่าจะหันมาชอบกันเอง.."
ภรรยาของเฮียอาร์มก็ถามขึ้นอีกคน
"มองหาใครแล้วก็ไม่มีใครแล้วนี่ครับ..เพื่อนๆรอบตัวผมก็หนีไปแต่งงานกันหมดแล้ว.."
แป้งหันมามองหน้าอั๋นอย่างขัดใจในคำตอบเขา
"พูดแบบนี้แป้งเขาเสียใจแย่เลยนะอั๋น.."
"ไม่หรอกครับ แป้งเขาไม่ได้เป็นคนคิดมากแบบนั้นนะครับ..จริงไหมแป้ง.?"
"อืม.."
เธอตอบได้แค่นั้นแล้วก็หันมายิ้มให้ภรรยาของพวกเฮียๆ ทุกคนนั่งคุยกันเพลินจนพ่อกับแม่ของพวกเขาเดินเข้ามาในห้องอาหาร
"เตี่ยกับม๊ามาแล้ว.."
ทุกคนก็รีบลุกขึ้นต้อนรับพ่อกับแม่ของพวกเขากัน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จนพ่อของเขาหันไปเห็นแป้งยืนอยู่ข้างๆลูกชายคนเล็กก็มองด้วยความสงสัย ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่
"นี่อาแป้งนี่..?"
"สวัสดีค่ะเตี่ย.."
"นี่ลื้อมาทานข้าวด้วยหรอ..?"
"ค่ะเตี่ย.."
"ม๊าให้แม่บ้านจัดจานให้เพิ่มแล้ว ทานให้เต็มที่นะ.."
"ขอบคุณค่ะม๊า.."
เธอส่งยิ้มให้กับพ่อกับแม่ของเขา แต่พ่อของเขากลับมองมาที่ใบหน้าของเธอแปลกๆ แล้วก็หันไปถามลูกชายคนเล็กทันที
"อาอั๋น..แล้วไหนละเมียลื้อ..?"
เขาได้ยินเสียงพ่อเรียกก็สะดุ้งทันที
"ครับ..?"
"ลื้อบอกจะพาเมียมาแนะนำให้อั้วรู้จักไม่ใช่หรือไง ไหนละเมียลื้อ..?"
"..."
"นั่นซิ..นี่เตี่ยกับม๊ารอดูหน้าว่าที่สะใภ้คนเล็กอยู่นะ."
เขาหลับตาลงใช้ความกล้าแล้วลืมตาขึ่นตัดสินใจบอกพ่อแม่ของเขาออกไป
"แป้งครับ แป้งนี่แหละครับเมียของผม."
"อะไรนะ..?"
ม๊าของเขาอึ้งตาค้างกับสิ่งที่ได้ยิน
"ลื้ออย่ามาพูดจาโกหกอั้วแบบนี้ ลื้อกับอาแป้งจะเป็นผัวเมียกันได้ยังไง ในเมื่อพวกลื้อเป็นเพื่อนกัน..?"
"เราอยู่ด้วยกันแล้วครับ ตอนนี้แป้งย้ายเข้ามาอยู่คอนโดเดียวกับผม..เราคบกันจริงๆครับ"
"นี่ลื้อเอาอาแป้งมาหลอกอั้ว เพราะไม่อยากแต่งงานกับคนที่อั้วหาให้ใช่ไหม..?"
"เปล่านะครับเตี่ย..ผมพูดจริงๆแป้งเป็นเมียผมแล้วจริงๆ.."
"อั้วไม่เชื่อ.."
"..."
พ่อของเขายืนกรานว่าไม่เชื่อท่าเดียว จนเขาต้องใช้แผนเด็ดงัดหลักฐานขึ้นมาโชว์
"ถ้าเตี่ยไม่เชื่อก็ดูนี่ครับ.."
เขายื่นซองเอกสารให้เตี่ยกับม๊าตรงหน้า จนพวกเฮียๆอยากรู้ว่าใน.องนั้นเป็นเอกสารอะไร
"นี่มัน..?"
"ทะเบียนสมรสหรอ..?"
"ครับ..ทะเบียนสมรส..เตี่ยเชื่อแล้วใช่ไหมครับว่าผมกับแป้งเราเป็นผัวเมียกันแล้วจริงๆ..?"
"..."
พ่อของเขายืนอึ้งกับทะเบียนสมรสของลูกชายคนเล็ก เพราะไม่คิดว่าเขาจะใช้แผนนี้เพื่อให้หลุดจากการคลุมถุงชน
"อั้วไม่เชื่อ..จนกว่าลื้อกับอาแป้งจะมีหลานให้อั้ว"
"อะไรนะครับ..?"
เธออึ้งตาค้างทันทีกับข้อเสนอของพ่อเขา รู้สึกหนักใจขึ้นมาเพราะเธอกับเขาจะมีลูกกันได้ยังไง ในเมื่อพวกเขาแต่งงานกันแค่หลอกๆเท่านั้น
"ถ้าลื้อกับอาแป้งเป็นผัวเมียกันจริงๆก็ต้องมีหลานให้อั้วได้ซิ.."
"แต่ว่าเตี่ยครับ.."
"เมื่อไหร่ที่อาแป้งท้อง อั้วจะเลิกยุ่งกับชีวิตลื้อและจะไม่เข้าไปยุ่งกับลื้ออีกเลย..แค่มีหลานให้อั้วแค่นี้ทำได้ไหม.?"
"..."
...
คอนโดของอั๋น
"เธอจะเก็บเสื้อผ้าไปไหน..?"
เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของเขาก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าทันที เขาจึงเดินมาถามด้วยความแปลกใจ
"ฉันจะกลับคอนโด.."
"ถ้าเธอกลับไปเตี่ยเราจับได้แน่ๆ.."
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงละให้ฉันมีลูกกับนายหรอ..? คนนะไม่ใช่ปลากัดที่จะมองตากันแล้วก็ท้องได้นะ.."
"..."
"สิ่งที่นายขอให้ฉันช่วย ฉันก็ทำให้หมดแล้วแต่สิ่งที่เตี่ยนายต้องการฉันว่ามันมากเกินไป.."
"เรารู้ว่ามันมากไป แต่ให้เราคิดก่อนได้ไหมว่าเราจะจัดการยังไง.."
"ยังไง..?"
"เรายังนึกไม่ออก.."
"งั้นนายก็ควรบอกความจริงกับพ่อนายไปซะ แล้วก็ไปแต่งงานกับคนที่พ่อนายหาให้..แค่นี้ก็จบแล้ว"
"เราไม่อยากแต่งงานกับคนที่เราไม่ได้รักนี่.."
"..."
"นะแป้ง อย่าเพิ่งไปเลยนะเรากำลังหาทางออกกับเรื่องนี้อยู่ ช่วยเราก่อนเถอะนะเราขอร้อง..?"
"..."
เขาเดินมาใกล้ๆจับมือเธอไว้และส่งสายตาอ้อนวอนไปให้เธอ
"ก็ได้..แต่ฉันบอกเลยนะ ฉันไม่มีวันท้องให้นายเด็ดขาด.."
"อืม.."
....
ก็คบกันไปเลย จะได้ท้องง่ายๆ