บ้านอัศวกานต์
วันที่ครอบครัวนัดกันมาอยู่พร้อมหน้าเพราะมีข่าวดีจากลูกสะใภ้คนโตว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ ทุกคนดีใจมากที่จะได้มีหลานคนแรกของตระกูลจึงชวนกันมาทานข้าวแบบพร้อมหน้าพร้อมตา
ซึ่งในครอบครัวนี้มีลูกชายอยู่ด้วยกัน 3 คน ซึ่งอั๋นเป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัว พี่ชายของเขาทั้ง 2 คนต่างก็แต่งงานมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
"เตี่ยดีใจมากๆเลยนะที่อานีท้องแล้ว อาอ้นลื้อนี่เก่งจริงๆทำหลานคนแรกให้กับเตี่ยได้สมใจจริงๆ.."
"ขอบคุณครับเตี่ย..นี่ก็รอลุ้นเพศลูกอยู่ครับตอนนี้นีเขาท้องได้ 2 เดือนแล้ว อีก 3-4 เดือนก็น่าจะรู้แล้วว่าได้ลูกชายหรือลูกสาว.."
"จะลูกสาวลูกชายก็ได้เตี่ยโอเค ขอแค่ให้หลานเตี่ยออกมาครบ 32 ก็พอ.."
"ครับเตี่ย.."
"ก็เหลือแค่ลื้อแล้วนะอาอาร์มพยายามเข้า จะได้ตามเฮียลื้อมาติดๆ..ถ้ามีแฝดให้เตี่ยได้นะเตี่ยจะดีใจมากเลย.."
"ครับเตี่ย นี่ผมกับอรก็ไปหาตรวจดูสุขภาพตลอดนะครับ คิดว่าภายในปีน่าจะมีข่าวดีมาให้เตี่ยแน่นนอนครับ"
"ดีๆ ดีมาก..สู้เขานะอาอรเตี่ยเป็นกำลังใจให้.."
"ขอบคุณค่ะเตี่ย.."
ทุกคนบนโต๊ะอาหารคุยกันอย่างสนุกสนานโดยที่อั๋นน้องเล็กคนสุดท้องของบ้านได้แต่นั่งเงียบกริบ เพราะไม่กล้าเอ่ยปากพูดถึงเรื่องนี้เลยไม่งั้นเข้าตัวแน่ๆ
"อั๋นผอมลงไปหรือเปล่าลูก..?"
"ผมหรอครับม๊า.?"
"ใช่..นี่ทำงานหนักหักโหมมากเลยใช่ไหม ลูกถึงได้ผอมแบบนี้..?"
ม๊าถามเขาขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง จนทุกคนบนโต๊ะต้องหันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว
"อกหักจากอาหนูจี๊ดหละซิ ถึงได้ไม่กินข้าวกินปลาปล่อยให้ตัวเองผอมแบบนี้..?"
เตี่ยของเขาพูดขึ้นทันที
"..."
"นี่ลื้อยังไม่เลิกชอบจี๊ดเขาอีกหรอ..?"
"ผมเปล่าเฮีย ผมไม่ได้คิดอะไรกับจี๊ดแล้ว"
"แล้วทำไมถึงได้ปล่อยตัวเองแบบนี้ หรือที่คอนโดไม่มีสาวๆทำอะไรให้กินหรือไง ถึงได้ผอมอย่างกะคนเป็นโรคแบบนี้.?"
"คือผม.."
ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างก็รุมยิงคำถามใส่เขารัวๆจนเขาตอบไม่ทัน
"กลับมาอยู่บ้านเถอะลูก อยู่บ้านอั๋นอยากกินอะไรม๊าจะได้ทำให้กิน ไปอยู่คนเดียวแบบนั้นคงไม่มีเวลาดูแลตัวเองใช่ไหม.."
"คือผม.."
"หาเมียซักคนซิ.."
"ใช่จริงด้วย..จริงๆลื้อควรแต่งงานได้แล้วนะ พวกเฮียแต่งงานกันมาตั้งหลายปีแล้ว ลื้อยังไม่แต่งซักที.."
"คือผมไม่.."
"จริงด้วย..อาอั๋นยังไม่ได้แต่งงาน"
"..."
เขาอึ้งขึ้นมาทันทีที่เตี่ยพูดคำนี้ออกมาจนเขานึกกลัว เพราะถ้าเตี่ยมีความคิดแบบนี้นั่นก็แปลว่า
"เตี่ยมีลูกสาวของเพื่อนสนิทจะแนะนำให้ลื้อรู้จักพอดี."
"ไม่ครับ ไม่ได้ครับ.."
เขารีบหันไปตอบปฏิเสธเตี่ยเขาทันที
"ทำไม..?"
"คือผม.."
"อย่าบอกนะว่าลื้อไปแอบมีเมียที่ไหนแล้วไม่บอกเตี่ย.?"
"..."
ทุกคนมองหน้าเขาเป็นตาเดียวเพื่อรอฟังคำตอบจากเขา
เขานิ่งคิดสักพักและก็คิดว่านี่น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดถ้าเขาตอบแบบนี้ออกไป
"ครับ ผมมีเมียแล้ว.."
"จริงหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่..?"
"ทำไมอั๋นไม่เคยบอกม๊าเลย.."
"เธอเป็นใครทำไมลื้อไม่เห็นพามาให้พวกเรารู้จักเลย.?"
"คือผม.."
เขาก็แค่ไม่อยากถูกเตี่ยบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงที่เตี่ยหาให้ เพราะพี่ชายของเขาทั้ง 2 คนก็ถูกจับให้แต่งงานกับคนที่เตี่ยหาให้เหมือนกัน
"เธอเป็นใคร หัวนอนปลายเท้ามาจากที่ไหน ทำงานอะไร ถ้าเธอไม่เหมาะสมกับลื้อเตี่ยไม่ยอมรับเด็ดขาดนะ."
"..."
เขามีสีหน้าเครียดจัดขึ้นมาทันทีเพราะไม่รู้ว่าจะบอกเตี่ยออกไปยังไง เพราะจริงๆแล้วเขายังไม่มีเมียจริงๆซักหน่อย
"อาทิตย์หน้าลื้อต้องพาเมียลื้อมาที่บ้าน เตี่ยอยากเจอหน้าเมียลื้อ.."
"อะไรนะครับ.?"
"แล้วถ้าเตี่ยไม่โอเค ลื้อจะต้องเลิกกับเมียลื้อซะ..แล้วลื้อต้องมาแต่งงานกับคนที่เตี่ยหาให้เท่านั้น"
"..."
....
3 วันผ่านไป
จากวันนั้นเขาก็มีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที ในหัวสมองเขาคิดถึงแต่เรื่องนี้ว่าเขาจะไปหาผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเมียให้ทันภายในอาทิตย์หน้า เหลือเวลาอีกแค่ 4 วันเท่านั้นเขาจะทำยังไงดี
"นี่นาย..นาย.."
"ว่า..เธอเรียกเราหรอ.?"
แป้งเห็นอั๋นนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะอาหารโดยที่ไม่ทานอะไรซักคำ ทั้งที่เขาเป็นคนชวนเธอมาแท้ๆ
"เป็นอะไร เอาแต่หนั่งเหม่ออยู่ได้.?"
"เรามีเรื่องให้เครียดนิดหน่อยนะ."
"ไม่นิดละมั้ง ฉันเห็นนายทำหน้าตาเหมือนคนอมทุกข์แบบนี้มาหลายวันแล้วนะ มีอะไรเปล่าเนี่ย.?"
"..."
เขามองหน้าเธอด้วยความลำบากใจ แต่ก็ตัดสินใจบอกเรื่องที่เขาเครียดมาหลายวันให้เธอได้รู้
"เตี่ยจะให้เราแต่งงานกับผู้หญิงที่เตี่ยหาให้นะซิ"
"จริงหรอ.?"
"จริง..นี่เราเครียดมากเลยนะ เราไม่อยากแต่งกับผู้หญิงที่เราไม่รู้จักเลย เราไม่อยากถูกเตี่ยบังคับเหมือนพวกเฮียๆ เราอยากแต่งงานกับคนที่เรารักเท่านั้น.."
"แล้วนายมีแล้วหรอ คนที่นายรักนะ..?"
"ไม่มี.."
เขาทำสีหน้าหนักใจขึ้นมาอย่างดูหน้าสงสาร แล้วจู่ๆเขาก็คิดอะไรออกจึงถามเธอออกไป
"เธอช่วยเราหน่อยได้ไหม..?"
"ช่วยอะไร..?"
"ช่วยเป็นเมียเราไง..
"เห่ย.! พูดบ้าอะไรเนี่ย.?"
"เราพูดจริงๆนะ ช่วยเป็นเมียเราแค่เมียปลอมๆเท่านั้น เตี่ยจะได้ยกเลิกเรื่องที่จะจับเราแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น..ได้ไหมแป้ง ช่วยเราหน่อยเถอะนะ..?"
"..."
....
ช่วยเพื่อนไปเถอะแป้ง นี่เพื่อนนะ