บทที่ 22
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่รู้ข่าวว่าชายาของตนตั้งครรภ์ อู่จางหมิ่นก็ไม่ค่อยอยู่ที่เรือนในตอนกลางวันนัก จนเฉิงเหยารู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะหลบหน้านาง
แค่เพียงมองก็รู้สึกแล้วว่าท่านอ๋องทำตัวห่างเหินกับนางมากขึ้น แม้จะรู้ว่านางกำลังตั้งครรภ์ แต่เขากลับไม่เคยอยู่ข้างกายนานเท่าที่นางหวัง ทั้ง ๆ ที่คิดว่าชาตินี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงแต่ก็ไม่
และทุกครั้งที่เฉิงเหยาอยากถามหรือพูดคุยอะไรอีกฝ่ายก็ตอบปัด ๆ ก่อนจะหายตัวไปเสียอย่างนั้น หรือไม่ก็ใช้ข้ออ้างเรื่องงานให้มีความจำเป็นต้องออกจากจวนหรือที่จริงไม่ได้ออก แต่ไปอีกเรือนก็ไม่รู้
เฉิงเหยานั่งอยู่คนเดียวในห้องนอน มันเป็นเช่นนี้ตลอด มีแค่นางคนเดียว หญิงสาวครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ความสงสัยค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นภายในใจ และไม่ว่าจะคิดเช่นไร เหตุผลเดียวที่สวามีทำตัวห่างเหินเช่นนี้ทั้งที่นางตั้งครรภ์ ก็คงเป็นเพราะเขาอยากมีคนอื่น คงจะมีคนที
