บทที่ 21
เฉิงเหยาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ร่างกายของนางอ่อนล้าจนแทบจะยกแขนไม่ขึ้น แม้ว่าจะนอนเต็มอิ่มแล้วก็ตาม ทันทีที่นางพยายามลุกขึ้นจากเตียง อาการเวียนศีรษะก็เข้าครอบงำจนต้องทรุดตัวลงไปนั่ง สาวใช้ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาประคองอย่างรวดเร็ว
“พระชายา ท่านเป็นอะไรหรือไม่เพคะ” นางกำนัลเอ่ยถามอย่างตกใจ
ปิงเฉิงเหยาไม่ได้ตอบ นางกุมท้องเบา ๆ สายตาเบลอมองไปยังนางกำนัลด้วยความสับสนและความอ่อนแรง ก่อนที่อาการคลื่นไส้จะจู่โจมจนทำให้หญิงสาวต้องยกมือปิดปากแล้ววิ่งไปอาเจียนอย่างกะทันหันที่มุมห้อง นางกำนัลรีบวิ่งตามมาดูอาการด้วยความเป็นห่วง
“พระชายาดูท่าจะไม่สบายเสียแล้ว ข้าจะไปตามหมอนะเพคะ” สาวใช้รีบหันไปสั่งคนให้รีบตามหมอมาทันที
เมื่อหมอเดินทางมาถึง อู่จางหมิ่นที่กำลังตรวจงานอยู่ในห้องโถงใหญ่ได้รับแจ้งข่าวเรื่องอาการป่วยของชายาตน จึงรีบเดินมาดูอาการของนางทันที
