ไม่วายคนเป็นพ่อหันมาหาลูก เขาไม่อยากให้ไปเกลือกกลั้วกับผู้หญิงอย่างนภาลักษณ์มากนัก
“เจ้าธานต์ เลิกให้แม่นั้นเกาะแกเหมือนปลาหมึกสักทีเถอะ ฉันอายแขกในงาน!” ทิ้งระเบิดเรียบร้อยแล้วให้ศศิรญาพาไปหาอะไรทานต่อ
“เอ๊ะ! คุณพ่อ” นภาลักษณ์กำลังจะอ้าปากค้านต่อ แต่คนให้เถียงหายไปแล้ว
นภาลักษณ์หน้างอด้วยความไม่พอใจ ก่อนหันมาหาคู่หมั้นตนเองเพื่อออดอ้อน
“ธานต์คะคุณเห็นไหมว่าพ่อคุณโอ๋แม่นั่นซะขนาดไหน แหม... วันนี้แต่งตัวซะสวยเชียว แถมสร้อยเพชรบนคอแม่นั่นอีก!”
“พ่อเป็นคนซื้อให้ อย่าไปสนใจเลยนภา” ชายหนุ่มบอก
“ก็นภาอยากได้นี่ค่ะ!”
“ผมก็ให้คุณไปตั้งเยอะแล้วนี่ คุณยังอยากได้อะไรอีก!” เขาเริ่มเบื่อหน่าย
“แต่สร้อยเพชรที่อยู่บนคอของแม่นั่น ราคาแพงกว่าของนภาอีกนะคะ!”
“ไว้เดี๋ยวผมซื้อให้คุณก็แล้วกัน!” สุดท้ายจำต้องรับปากเพื่อตัดปัญหา
“จริงๆ นะคะ”
“อืม”
“ขอบคุณมากนะคะธานต์”นภาลักษณ์รีบจุ๊บที่แก้มเขาเบาๆ
