บทที่ 22

1192 คำ

พอแผ่นหลังแตะกับเตียงนุ่ม รินรดาก็ดีดตัวขึ้นในทันที และก็ต้องนอนราบลงไปอีกครั้งเมื่อร่างใหญ่เปล่าเปลือยโถมกายขึ้นทาบทับพร้อมกับมอบจุมพิตเร่าร้อนให้อย่างต่อเนื่อง และคราวนี้มือของนายหัวโมกข์ได้เลื่อนเข้าหาเนินเนื้ออวบอิ่ม สอดแทรกเข้าไปในกางเกงผ้านิ่มแล้วลูบไล้หนักมือทั่วบริเวณโดยไม่ลืมส่งปลายนิ้วแข็งแกร่งบดขยี้กับติ่งสวาทแดงระเรื่อ ส่งให้หญิงสาวต้องหวีดเสียงครวญครางกับความหฤหรรษ์ที่ได้รับเป็นครั้งแรกในชีวิต ทั้งๆ ที่เรียวปากอิ่มยังคงถูกปิดผนึกได้ด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม “หอมหวานเหลือเกิน สมแล้วที่ผมเฝ้ารอคุณถึงสิบปี” นายหัวโมกข์กระซิบเสียงสั่นพร่าตามอารมณ์สวาทที่ห้ามไม่อยู่แล้ว ริมฝีปากร้อนผละออกจากเรียวปากอิ่มชั่วครู่ ก่อนจะโถมเข้าหาอีกครั้ง ดูดเม้มสลับกับกัดเบาๆ บนกลีบปากอิ่มทั้งสอง จากนั้นก็ลากลิ้นร้อนมาตามลำคอ ดูดเม้มหนักหน่วงเนิ่นนานจนเกิดรอยแดงช้ำจากรสสวาทขึ้นมาทันตาเห็น รินรดาหมด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม