“ทำไม ทำไมถึงพาฉันกลับไม่ได้ ก็ในเมื่อนายหัวเป็นคนพาฉันมา นายหัวก็ต้องพาฉันกลับสิ”
“เพราะผมไม่อนุญาตให้คุณกลับ” เจ้าของนัยน์ตาคมกริบตอบเพียงสั้นๆ
และรินรดาก็ไม่ยอมแพ้ “ถ้าไม่ไปส่งและไม่อนุญาต ฉันจะขับเรือเร็วไปเอง”
“เชิญตามสบาย”
นายหัวโมกข์ผายมือตามคำพูดในทันที จากนั้นก็เอ่ยตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“แต่กุญแจเรือเร็วทุกลำอยู่กับผม ถ้าคุณอยากขึ้นฝั่งก็ต้องว่ายน้ำไป เชิญคุณไปได้เลย เดี๋ยวอีกสักชั่วโมงผมจะตามไปเก็บศพของคุณเอง”
“ไอ้นายหัวบ้า”
รินรดาหวีดเสียงด่า กระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ น้ำเสียงที่ตะคอกออกคำสั่งต่อจึงห้วนและดังลั่นห้อง
“เก็บกุญแจเรือไว้ที่ไหน เอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“ได้! ถ้าอยากได้กุญแจเรือเดี๋ยวจะหยิบให้”
นายหัวโมกข์กระตุกยิ้ม หมุนตัวเดินตรงไปยังหัวเตียงนอน คว้าพวงกุญแจเรือมาถือไว้ในมือ ก่อนจะเอ่ยถามทั้งๆ ที่ยังไม่ได้หันหน้ามามองคนที่ยืนกระทืบเท้าหน้าแดงซ
