บทที่ 17

1227 คำ

ของรินรดาไม่รู้ว่านายหัวโมกข์กำลังถูกอาการหึงหวงวิ่งวนอยู่ทั่วตัว ก็เอ่ยตอบตามความจริงว่า “ใช่ค่ะ เราสนิทกันมาก เราโตมาด้วยกันจนรู้ใจกันทุกอย่าง” คำตอบของรินรดาไม่ได้ทำให้นายหัวโมกข์คลายความหึงหวงได้ จึงเค้นถามย้ำอีกครั้งว่า “แล้วเธอเป็นแฟนกับนะโมหรือเปล่า” “เป็นแฟนกับนะโมหรือคะ” รินรดาถามกลับเสียงสูง ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆ ก็คิดว่าเธอกับอธิศเป็นแฟนกัน จากนั้นก็เอ่ยตอบกลั้วเสียงหัวเราะร่วน “ไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยค่ะ ฉันกับนะโมรักกันแบบพี่น้อง ฉันรักเขาแบบพี่ชาย เพราะนะโมเป็นผู้ชายคนเดียวที่คอยปกป้องฉันตอนที่โดนเพื่อนๆ บนแผ่นดินใหญ่รังแก” คำตอบที่ชัดเจนของรินรดาช่วยเรียกรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าของนายหัวโมกข์ได้อีกครั้ง และถ้าหากสังเกตสักนิด รินรดาจะเห็นว่านายหัวโมกข์ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกกับคำตอบของเธอ “นะโมคอยดูแลเธอตลอดเลยหรือ...น้ำขิง” น้ำเสียงที่เอ่ยถามในครั้งนี้ไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม